Niemiecki teatr doby migracji i AfD

Korespondencja z Berlina

O festiwalach teatralnych mówi się, że są one wyznacznikiem nowych trendów. Jury berlińskich Spotkań Teatralnych poszukuje w swoich wojażach teatralnych najbardziej interesujących i „niezwykłych“ spektakli. W tym roku 10 nominowanych do Theatertref-fen produkcji wybrano spośród 738 obejrzanych przedstawień. To świadczy o wysokiej randze zaproszenia do Berlina i o nadal wysokiej pozycji teatru w Austrii, Niemczech i Szwajcarii.

Odważny teatr z Magdeburga

Wśród dziesięciu najciekawszych spektakli ostatniego sezonu znalazły się różne konwencje i style. Od groteski, przez ekspre-syjny teatr brechtowski po thriller. Było kilka adaptacji literatury, w tym przejmujący i odważnie zaplanowany przez dyrekcję teatru w Magdeburgu - land Sachsen-Anhalt należy do najsilniejszych zwolenników partii AfD i przeciwników LGBTQ - spektakl według „Blutbuch“, czyli wydanej po polsku pod tytułem „Drzewo krwi“ powieści-spowiedzi Kim d’Horizon. Były też poja-wiające się coraz częściej na scenach Niemiec muzyka na żywo, śpiew i taniec. Na przykład świetna produkcja berlińskiego teatru Gorkiego „Unser Deutschlandmärchen“ („Nasza bajka o Niemczech“) oparta na powieści Dinçera Güçyetera. Reżyser Hakan Savas Mican opowiedział w musicalowej formie o mig-rantce z Turcji i jej urodzonym już w Niemczech synu, o poszuki-waniu tożsamości, języka i własnego miejsca na ziemi.

Czytaj więcej

Teatr

Klata rozpocznie dyrekcję w Narodowym słynnym „Weselem” ze Starego z jego gwiazdami

„Wesele” Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii Jana Klaty z Narodowego Starego Teatru im. Modrzeje...

Taniec to podstawa inscenizacji, będącej hommage dla Piny Bausch - „Kontakthof Echoes of ´78“. Zrealizowany przez byłą tancerkę w zespole Bausch, Australijkę Meryl Tankard wieczór przypomina oryginalny spektakl z lat 70-tych, łącząc go z tańczącymi na scenie byłymi tancerzami, dziś w wieku 70+. Ten wzruszający, nostalgiczny dialog i wspomnienia własnej młodości przyciągnął ponadgeneracyjną publiczność i nie tylko fanów Piny Bausch.

Przemijanie i odchodzenie to jeden z egzystencjalnych tematów obecnych na tegorocznym festiwalu. Inne to przemocowe społeczeństwo, wyobcowanie, zwłaszcza grup mniejszościowych (dwa spektakle na tematy queerowe), zagrożenie i ogólna niepewność.

Florentina Holzinger najmocniejsza

Jeden spektakl przebił jednak wszystkie inne i pozostanie na długo w pamięci: nagrodzona długimi owacjami na stojąco „Sancta“ Florentiny Holzinger. Wyprodukowana w Stuttgarcie we współpracy z m.in. z berlińską Volksbühne i Wiener Festwochen opera oparta na kompozycji Paula Hindemitha „Sancta Susanna“ o seksualnej inicjacji zakonnicy jest dla choreografki punktem wyjścia do przebojowej interpretacji Mszy Świętej.

Austriacka artystka porusza kwestie patriarchalnych struktur Kościoła i nie ma tu dla niej tabu. Kaplica Sykstyńska zamienia się w ścianę wspinaczkową, Bóg w robota, a opera - w rockowy musical. Performerki eksplorują granice swojej fizycznej kondycji i ekspresji, jeżdżąc na wrotkach, skateboardach, huśtając się na zwisającej z góry kadzielnicy czy stając się sercem dzwonu. Lilipucia papieżyca wynoszona jest do nieba, a wagabunda imieniem Jezus kokietuje publiczność.

Są sceny ukrzyżowania czy transformacji - wszystko dokonywane „otwarcie“ na scenie lub w zbliżeniu video, przez feministyczne, queerowe, nagie performerki.

Florentina Holzinger, która jest jedną z nich, realizuje swoją prawie 3-godzinną rewię z niesłychaną siłą, impetem i bezgraniczną wyobraźnią, co podkreśla też jury Theatertreffen.

Czytaj więcej

Opera

Krzysztof Warlikowski opowiedział w Paryżu o ukrywaniu tożsamości

W świetnie przyjętym spektaklu „Kawaler z różą” w paryskim Théâtre des Champs-Élysées Krzysztof W...