[srodtytul]Mazepa
Teatr im. Aleksandra Sewruka, Elbląg
[/srodtytul]
[b]Reżyseria: Wiaczesław Żiła
Obsada: Hanna Świętnicka-Grabowska, Krzysztof Grabowski, Paweł Skowron
Aktualizacja: 29.11.2009 00:01 Publikacja: 29.11.2009 00:01
Foto: First Class
[srodtytul]Mazepa
Teatr im. Aleksandra Sewruka, Elbląg
[/srodtytul]
[b]Reżyseria: Wiaczesław Żiła
Obsada: Hanna Świętnicka-Grabowska, Krzysztof Grabowski, Paweł Skowron
Premiera: 7 listopada 2009[/b]
Mazepa Juliusza Słowackiego jest jednym z najważniejszych dramatów w polskiej literaturze. Opowiada o miłości, lojalności, zazdrości, honorze i władzy. Akcja rozpoczyna się, gdy do zamku Wojewody przyjeżdża młody król Jan Kazimierz wraz ze świtą, do której należy między innymi uwodzicielski paź Iwan Mazepa. Zarówno on, jak i król pragną uwieść piękną Amelię, drugą żonę Wojewody. Ta jednak – choć platonicznie – kocha wojewodzica Zbigniewa. To rodzi pole do wielu intryg i licznych zwrotów akcji. Iwan Mazepa – ukraiński bohater narodowy, od którego śmierci mija w tym roku 300 lat (a od śmierci Juliusza Słowackiego 200 lat) – żył naprawdę. Był sekretarzem na dworze króla Jana Kazimierza. Po usunięciu go z tego stanowiska zbiegł na Ukrainę i tam został hetmanem naddnieprzańskiej części tego kraju. Spektakl wyreżyseruje Ukrainiec – Wiaczesław Żiła z Tarnopola. Żiła nie pierwszy raz podjął się pracy w elbląskim teatrze. Wcześniej zrealizował tu „Lot nad kukułczym gniazdem” oraz „Policję”. Mazepa to już trzecia premiera w sezonie jesiennym w Teatrze im. Aleksandra Sewruka. I na dodatek bardzo udana. Przyczyniła się do tego nie tylko doskonała gra aktorska (w tym trzech debiutantów elbląskiej sceny: Hanny Świętnickiej-Grabowskiej, Pawła Skowrona i Krzysztofa Grabowskiego), ale też bogate stroje i fantastyczna, monumentalna, a zarazem pomysłowa scenografia autorstwa Łucji i Brunona Sobczaków (np. przesuwane mury). Także muzyka (zadanie to powierzono Bolesławowi Rawskiemu) została napisana specjalnie na potrzeby tego przedstawienia. Sukces jest więc w pełni zasłużony.
[srodtytul]Ojciec polski
Teatr Polonia, Warszawa
[/srodtytul]
[b]Reżyseria: Michał Walczak
Obsada: Rafał Rutkowski
Premiera: 24 października 2009[/b]
Duet Rutkowski-Walczak powraca z kolejnym spektaklem typu one-man-show. Po sukcesie „To nie jest kraj dla wielkich ludzi”, który prezentowali w klubokawiarni przy ul. Chłodnej 25 w Warszawie, przygarnął ich Teatr Polonia Krystyny Jandy. Rafał Rutkowski z właściwym sobie czarnym, prowokacyjnym humorem opowiada o prawdach związanych z byciem ojcem. A prawdy te nie są wcale tak proste i oczywiste, jakby się mogło wydawać. Aktor zdradza tajemnice między innymi seksu małżeńskiego i porodu. Przy okazji porównuje „godowe” zachowania ludzkie do zwierzęcych. Do tego radzi, jak poderwać młode dziewczyny. Najbardziej skuteczną metodą jest ponoć „na ojca” na placu zabaw. A jak namówić żonę na kolejne dziecko? Na to także znajdzie radę. „Ojciec polski” to po prostu wybuchowa dawka humoru suto okraszona doskonałym warsztatem aktorskim Rafała Rutkowskiego (znanego nie tylko z filmów komediowych, ale też np. zabawnych reklam Castoramy i „Rozmów w Tłoku” programu „Szymon Majewski Show”). Nic dziwnego, że sztuka reklamowana jest jako przeznaczona tylko dla widzów o mocnych nerwach i zdrowych przeponach. Te na pewno się przydadzą.
[srodtytul]Dawno temu, dziś
Teatr Polski, Szczecin
[/srodtytul]
[b]Reżyseria: Anna Kękuś-Poks
Obsada: Maria Bakka, Danuta Chudzianka, Jacek Polaczek, Michał Janicki
Premiera: 7 listopada 2009[/b]
Dawno temu, dziś to sztuka francuskiego aktora, producenta, scenarzysty i reżysera Victora Lanoux. Porusza temat dość trudny i drażliwy, bo dotyczący relacji między przedstawicielami trzech pokoleń. Występują w niej: Babcia, Matka, Wnuk i Akordeonista. Autor pokazał tu starość, dojrzałość i młodość widziane z różnych perspektyw, zawsze jednak na pierwszym planie znajdują się zmagania człowieka z samym sobą. W sztuce Lanoux wspomnienia przeplatają się z marzeniami, a pragnienie cudownego życia zderza się z prozą codzienności. Temat nie jest na pewno lekki, łatwy i przyjemny, jednak – jak zapewnia reżyserka sztuki Anna Kękuś-Poks – nie brak tam scen pełnych humoru. Co ciekawe, w roli Babci wystąpi nestorka szczecińskiego teatru 87-letnia Maria Bakka, która aktorstwa uczyła się jeszcze w latach 40. ubiegłego stulecia. Najpierw uczęszczała na zajęcia w tajnym Polskim Instytucie Sztuki Teatralnej (była w grupie m.in. z Andrzejem Łapickim i Barbarą Rachwalską), a po zakończeniu wojny w Studiu przy Teatrze Starym w Krakowie, obok Andrzeja Szczepkowskiego i Tadeusza Łomnickiego. Jednym z jej mistrzów był sam Juliusz Osterwa.
[srodtytul]Zagłada domu Usherów
Teatr Wielki – Opera Narodowa, Warszawa[/srodtytul]
[b]Reżyseria: Barbara Wysocka
Obsada: Adam Szerszeń/Andrzej Witlewski, Tomasz Krzysica/Brian Stucki, Agnieszka Piass/Agata Zubel, Czesław Gałka, Krzysztof Szmyt
Premiera: 7 listopada 2009[/b]
Opowieść amerykańskiego kompozytora Philipa Glassa zagości na deskach warszawskiej Opery Narodowej po raz pierwszy. Historia – której punktem wyjścia jest horror Edgara Allana Poe – rozgrywa się w tytułowej posiadłości rodziny Usherów. Dom kryje w sobie wiele tajemnic, a jego mieszkańcy – z głową rodziny Roderickiem Usherem oraz jego bliźniaczą siostrą Madeline na czele – mają dziwaczne zaburzenia psychosomatyczne, w tym omamy, nadwrażliwość na światło i dźwięk, transy przypominające śmierć. Nieuchronnie zmierzają ku zakończeniu żywota. Cała historia rozgrywa się na pograniczu rzeczywistości i halucynacji, a dominuje w niej uczucie strachu, zguby i winy. „Zagłada domu Usherów” jest najbardziej znaną nowelą Poe i jednocześnie przykładem arcydzieła amerykańskiej literatury gotyckiej. 72-letni dziś Philip Glass (autor wielu oper, utworów symfonicznych i opracowań muzycznych do filmów, m.in. „Snu Kasandry” czy „The Truman Show”) po raz pierwszy postanowił przenieść ją na deski opery w maju 1988 r. Było to w American Repertory Theater w Cambridge. Od listopada – w 200-lecie urodzin Edgara Allana Poe – możemy podziwiać tę operę kameralną w dwóch aktach w Warszawie. Wyreżyseruje ją Barbara Wysocka, jedna z najciekawszych reżyserek młodego pokolenia, a także aktorka.
[srodtytul]Noc wielkiego sezonu
Teatr im. Juliusza Osterwy, Lublin[/srodtytul]
[b]Reżyseria: Krzysztof Babicki
Obsada: Krzysztof Olchawa, Andrzej Golejewski, Grażyna Jakubecka, Hanka Brulińska, Mikołaj Roznerski, Jerzy Rogalski, Jan Wojciech Krzyszczak, Jerzy Kurczuk i inni
Premiera: 14 listopada 2009[/b]
Noc wielkiego sezonu jest adaptacją prozy Brunona Schulza o tym samym tytule, ostatniej opowieści z cyklu „Sklepy cynamonowe”. Reżyser przedstawienia – Krzysztof Babicki – przygotował je specjalnie dla lubelskiego teatru. Ten refleksyjny spektakl rozgrywa się w przedwojennym żydowskim miasteczku. Specyficzną atmosferę tworzą niezwykle barwni mieszkańcy. Postacie te wprowadzają widza w świat lęków, obsesji, duchowego i fizycznego okaleczenia, a także przeczuć dziejowego kataklizmu. Scenografię przedstawienia przygotował Marek Braun, kostiumy – Sławomir Smolorz, natomiast za choreografię odpowiada Jacek Tomasik.
© Licencja na publikację
© ℗ Wszystkie prawa zastrzeżone
Źródło: Rzeczpospolita
[srodtytul]Mazepa
Teatr im. Aleksandra Sewruka, Elbląg
Wicewojewoda unieważnił uchwałę zarządu Świętokrzyskiego o drugim konkursie na dyrektora teatru w Kielcach. Mini...
Po serii kuriozalnych decyzji Urzędu Marszałkowskiego Świętokrzyskiego, które nie powołały na dyrektora Teatru i...
Urząd Marszałkowski Świętokrzyskiego nie podał powodów nie uznania konkursu na dyrektora kieleckiego teatru, któ...
Anna Krupka, szefowa PiS w Świętokrzyskiem, ma stać za aferą bezprawnego unieważnienia konkursu, który wygrał Ja...
„Nie tak się umawialiśmy!”- syknęła osoba z urzędu do członkini komisji, gdy konkurs przegrał Leszek Zduń, przed...
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas