Aktualizacja: 31.01.2012 15:09 Publikacja: 31.01.2012 15:09
Foto: materiały prasowe
„Matka i dziecko" („Mor og barn")
Matka i syn nie widzieli się od lat. Matka zostawiła syna pod opieka dziadków i wyjechała do Oslo, by robić karierę. Uciekła przed opresyjną matką, prowincją i protestancką tradycją. Syn skończył studia. Odwiedza matkę, by porozmawiać z nią o decyzji porzucenia go. Jak potoczy się ta rozmowa? Czy uda się odbudować zerwane więzi?
Matka: Katarzyna Figura
Chłopak: Paweł Domagała
Letni dzień ("Ein sommars dag")
Młoda Kobieta i Asle są małżeństwem, niedawno kupili dom nad fiordem. Kobieta czuje się zaniedbywana przez męża, który spędza większość czasu na łódce. Podejrzewa, że to jest jego sposób ucieczki. Asle już w młodości żył w swoim świecie, wychowywała go babcia, z matką nie utrzymywał kontaktu. Pewnego dnia kobieta czeka na przyjaciółkę. Nie udaje się namówić męża, by dotrzymał im towarzystwa. Asle wypływa w morze i bardzo długo nie wraca...
Asle – Paweł Domagała
Starsza Kobieta – Halina Skoczyńska
Starsza Przyjaciółka – Małgorzata Zajączkowska
Młoda Kobieta – Monika Kwiatkowska
Młoda Przyjaciółka – Sylwia Zmitrowicz
Mężczyzna – Jan Pęczek
Tłumaczenie: Halina Thylwe
Reżyseria: Izabella Cywińska
Scenografia: Jerzy Juk-Kowarski
Muzyka: Stanisław Radwan
Asystent reżysera: Ewa Słobodzianek
Inspicjent: Julian Potrzebny
"Fosse pisze zrytmizowaną prozą, posługuje się przemiennie językiem wyrafinowanym i potocznym. Ta proza bez znaków przystankowych daje aktorom dużą wolność interpretacji intencji, równocześnie dyscyplinując ich rytmem. Można powiedzieć, że twórczość Fossego to – paradoksalnie - teatr rapsodyczny, wypełniony emocją. Autor mówiący o najgłębszych ludzkich namiętnościach w sposób tak oszczędny to dziś rzadkość w teatrze. Wydaje mi się, że ogromny wpływ na Fossego miał Bergman i jego obrazowanie, a w dalszej kolejności Ibsen z jego klimatami. Od Czechowa nauczył się niedopowiedzeń, ciszą potrafi czasem powiedzieć więcej niż słowami. U Fossego treść staje się formą, a forma treścią."
Izabella Cywińska
Jon Fosse (ur. 1959)
– norweski dramatopisarz, prozaik, poeta i eseista. Uznany za jednego z najciekawszych współczesnych dramatopisarzy europejskich. Napisał 25 dramatów, jako dramatopisarz debiutował w 1994 roku sztuką Og aldri skal vi skiljast („I nigdy się nie rozstaniemy"). Utwory Fossego przetłumaczono na przeszło 40 języków, a sztuki wystawiono na ponad 120 scenach świata. Za twórczość dramatyczną otrzymał wiele nagród. m.in.: Nagrodę Ibsena (1996), Nordycką Nagrodę Dramatopisarską (2000) i Nagrodę Nestroy (2000). The Daily Telegraph zaliczył go do 100 żyjących geniuszy. Fosse jest minimalistą słowa, interesuje go codzienność i samotność. Jego bohaterowie borykają się z emocjonalnym chłodem i nieumiejętnością budowania więzi międzyludzkich. O jego znaczeniu niemiecki tygodnik Die Woche napisał: „Na początku był Henryk Ibsen, następnie nie było nic, a teraz mamy Jona Fossego".
„Matka i dziecko" („Mor og barn")
Matka i syn nie widzieli się od lat. Matka zostawiła syna pod opieka dziadków i wyjechała do Oslo, by robić karierę. Uciekła przed opresyjną matką, prowincją i protestancką tradycją. Syn skończył studia. Odwiedza matkę, by porozmawiać z nią o decyzji porzucenia go. Jak potoczy się ta rozmowa? Czy uda się odbudować zerwane więzi?
W związku z końcem kontraktu dyrektorskiego Karoliny Ochab zespół artystyczny Nowego Teatru, jednej z najważniejszych europejskich scen, zwrócił się do ministry Wróblewskiej i prezydenta Trzaskowskiego o nominację na dyrektora Michała Merczyńskiego.
Spektakl „Piękna Zośka” z Teatru Wybrzeże oraz muzyczno-teatralne widowisko kaszubskie„Wòlô Bòskô” z Danutą Stenką w Operze Narodowej wpisują się w nurt opowieści o kobiecych dramatach na wsi.
Najważniejsze krajowe spektakle i premiera „Quanty” Łukasza Twarkowskiego wypełnią program 17. Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Boska Komedia w Krakowie (6-16 grudnia). „Elisabeth Costello" Krzysztofa Warlikowskiego zagrana będzie trzy razy.
„Latający Potwór Spaghetti” o tym, jakim bezsensem są dla pisarza i reżysera wiara w Boga i religie, to najmocniejszy spektakl sezonu. Dla osób wychowanych w katolicyzmie bolesny, ale oczyszczający jak rachunek sumienia. Na pewno wyzwalająco śmieszny.
Bank wspiera rozwój pasji, dlatego miał już w swojej ofercie konto gamingowe, atrakcyjne wizerunki kart płatniczych oraz skórek w aplikacji nawiązujących do gier. Teraz, chcąc dotrzeć do młodych, stworzył w ramach trybu kreatywnego swoją mapę symulacyjną w Fortnite, łącząc innowacyjną rozgrywkę z edukacją finansową i udostępniając graczom możliwość stworzenia w wirtualnym świecie własnego banku.
„Latający Potwór Spaghetti” to najnowsza premiera napisana i wyreżyserowana przez Mateusza Pakułę, obsypanego nagrodami za spektakl „Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję”. Spektakle w Łaźni Nowej od 1 grudnia.
Spektakl „Kochany, najukochańszy” powstał z miłości do twórczości Wiesława Myśliwskiego.
Najważniejsze krajowe spektakle i premiera „Quanty” Łukasza Twarkowskiego wypełnią program 17. Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Boska Komedia w Krakowie (6-16 grudnia). „Elisabeth Costello" Krzysztofa Warlikowskiego zagrana będzie trzy razy.
„Latający Potwór Spaghetti” o tym, jakim bezsensem są dla pisarza i reżysera wiara w Boga i religie, to najmocniejszy spektakl sezonu. Dla osób wychowanych w katolicyzmie bolesny, ale oczyszczający jak rachunek sumienia. Na pewno wyzwalająco śmieszny.
W „Plus Minus” (nr z 30 listopada) Bartosz Nosal pisze o czterdziestoleciu polskiej legalnej kasety VHS. W łódzkim Teatrze Powszechnym przez jej pryzmat można się przyjrzeć polskiemu kapitalizmowi w sztuce Marcina Bałczewskiego. A także Polsce i Polakom po 1989 r.
„Miłość”, premiera Teatru Telewizji z 25 listopada prowokuje do rozważań o artystycznych walorach i granicach przyzwoitości dotyczących pełni autorstwa tekstu. Spektakl dostępny jest w VOD.
W spektaklu Wojciecha Farugi w Narodowym są odwołania do Holokaustu, II wojny światowej, jest krytyka chciwości i obłudy Kościoła oraz rządów totalitarnych. Są Wałęsa, Chaplin, Hitler i Maria Callas. Brakuje tylko Matki Teresy i psa Baskerville’ów.
„Chłopki” Sulimy i Piaseckiego o m.in. skomplikowanych relacjach polsko-ukraińskich to świetny komentarz do wpisów Leszka Millera na platformie X o Ukraińcach. Rzecz dzieje się w firmie o tradycjach z 1672 i Wołynia. Dwa lata później niż w serialu „1670".
W muzyczno-teatralnej „Pasji według św. Marka” Pawła Mykietyna w roli Poncjusza Piłata wystąpi Magdalena Cielecka. Inscenizowany koncert odbędzie się 21 listopada w Warszawie.
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas
