Dlaczego uciekamy?

„Matka i dziecko" („Mor og barn")

Matka i syn nie widzieli się od lat. Matka zostawiła syna pod opieka dziadków i wyjechała do Oslo, by robić karierę. Uciekła przed opresyjną matką, prowincją i protestancką tradycją. Syn skończył studia. Odwiedza matkę, by porozmawiać z nią o decyzji porzucenia go. Jak potoczy się ta rozmowa? Czy uda się odbudować zerwane więzi?

Matka: Katarzyna Figura

Chłopak: Paweł Domagała

Letni dzień ("Ein sommars dag")

Młoda Kobieta i Asle są małżeństwem, niedawno kupili dom nad fiordem. Kobieta czuje się zaniedbywana przez męża, który spędza większość czasu na łódce. Podejrzewa, że to jest jego sposób ucieczki. Asle już w młodości żył w swoim świecie, wychowywała go babcia, z matką nie utrzymywał kontaktu. Pewnego dnia kobieta czeka na przyjaciółkę. Nie udaje się namówić męża, by dotrzymał im towarzystwa. Asle wypływa w morze i bardzo długo nie wraca...

Asle – Paweł Domagała

Starsza Kobieta – Halina Skoczyńska

Starsza Przyjaciółka – Małgorzata Zajączkowska

Młoda Kobieta – Monika Kwiatkowska

Młoda Przyjaciółka – Sylwia Zmitrowicz

Mężczyzna – Jan Pęczek

Tłumaczenie: Halina Thylwe

Reżyseria: Izabella Cywińska

Scenografia: Jerzy Juk-Kowarski

Muzyka: Stanisław Radwan

Asystent reżysera: Ewa Słobodzianek

Inspicjent: Julian Potrzebny

"Fosse pisze zrytmizowaną prozą, posługuje się przemiennie językiem wyrafinowanym i potocznym. Ta proza bez znaków przystankowych daje aktorom dużą wolność interpretacji intencji, równocześnie dyscyplinując ich rytmem. Można powiedzieć, że twórczość Fossego to – paradoksalnie - teatr rapsodyczny, wypełniony emocją. Autor mówiący o najgłębszych ludzkich namiętnościach w sposób tak oszczędny to dziś rzadkość w teatrze. Wydaje mi się, że ogromny wpływ na Fossego miał Bergman i jego obrazowanie, a w dalszej kolejności Ibsen z jego klimatami. Od Czechowa nauczył się niedopowiedzeń, ciszą potrafi czasem powiedzieć więcej niż słowami. U Fossego treść staje się formą, a forma treścią."

Izabella Cywińska

Jon Fosse (ur. 1959)

– norweski dramatopisarz, prozaik, poeta i eseista. Uznany za jednego z najciekawszych współczesnych dramatopisarzy europejskich. Napisał 25 dramatów, jako dramatopisarz debiutował w 1994 roku sztuką Og aldri skal vi skiljast („I nigdy się nie rozstaniemy"). Utwory Fossego przetłumaczono na przeszło 40 języków, a sztuki wystawiono na ponad 120 scenach świata. Za twórczość dramatyczną otrzymał wiele nagród. m.in.: Nagrodę Ibsena (1996), Nordycką Nagrodę Dramatopisarską (2000) i Nagrodę Nestroy (2000). The Daily Telegraph zaliczył go do 100 żyjących geniuszy. Fosse jest minimalistą słowa,  interesuje go codzienność i samotność. Jego bohaterowie borykają się z emocjonalnym chłodem i nieumiejętnością budowania więzi międzyludzkich. O jego znaczeniu niemiecki tygodnik Die Woche napisał: „Na początku był Henryk Ibsen, następnie nie było nic, a teraz mamy Jona Fossego".