Międzynarodowy Dzień Teatru na Uniwersytecie Warszawskim

Na spotkanie pod tytułem „Koniec i bomba, a kto klasyki nie zna ten trąba!", które odbędzie się w Auli (stary BUW) Uniwersytetu Warszawskiego, przy ul. Krakowskie Przedmieście 26/28 zaprasza dr Mirella Kurkowska, Centrum Europejskie Uniwersytetu Warszawskiego.

Studenci będą mieli okazję dyskusji z polskim aktorem teatralnym i filmowym, reżyserem teatralnym i dyrektorem Teatru Polskiego Andrzejem Sewerynem.

- Prowadząc niedawno konwersatorium "Film jako źródło wiedzy historycznej" i omawiając temat "Szekspira w kinematografii " w sposób oczywisty wynikł temat teatru. Sami nie wiemy, że mówimy Szekspirem! A przecież frazy takie jak: najwyższa pora (ang. high time), ile dusza zapragnie (ang. heart's content), żałosny widok (ang. sorry sight), niech się dzieje co chce (ang. come what may), oraz "miłość jest ślepa" (ang. love is blind) są powszechne w naszych rozmowach. Używamy tych zwrotów, choć często nieświadomie. Zwyczajnie nie znamy tradycji. Postanowiłam zadbać więc nie tylko o X Muzę ale i Melpomenę. Spotkanie z Andrzejem Sewerynem jest właśnie poświęcone roli tradycji. Najpierw trzeba znać klasykę, żeby dopiero potem twórczo ją przetwarzać. Nie potrzebujemy współczesnych tekstów żeby mówić o poważnych, dzisiejszych problemach, kształtować wrażliwość, bawić - mówi dr. Kurkowska

Pretekstem do rozmowy o współczesnym i dawnym teatrze jest Międzynarodowy Dzień Teatru - święto uchwalone w 1961 roku, na pamiątkę otwarcia Teatru Narodów w Paryżu, które miało miejsce 27 marca 1957 roku.

28 marca 2014 r. Aula (stary BUW), Krakowskie Przedmieście 26/28, godz. 19:15

- Przygotowując się do zajęć ze studentami często staram się zdobyć ją w sposób nie tylko książkowy. W tym roku brałam udział w "Czarnej Offcy", czyli przeglądzie zjawisk teatralnych warszawskiego offu oraz warsztatach na 13 Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Mimu. W planach mam uruchomienie zajęć we współpracy z Teatrem Polskim - dodaje dr Mirella Kurkowska.

Międzynarodowy Dzień Teatru to także okazja do podpisania oficjalnej umowy dotyczącej współpracy pomiędzy Uniwersytetem Warszawskim a Teatrem Polskim. UW będzie reprezentował prorektor Alojzy Nowak.

ANDRZEJ SEWERYN:

Kręćmy się, jak chcemy, błądź

my, igrajmy na tym świecie, zawsze jednak przy końcu znajdziemy przed sobą drogę, którą szli nasi poprzednicy i którą pójdą nasze potomki. Tak w roku 1820, w liście do Ignacego Konarskiego, Aleksander Fredro trafnie uchwycił naturę wszelkich przemian - nie tylko w życiu, ale i w sztuce. Bunt jest bowiem przywilejem tych którzy szukają nowych dróg, ale efektem każdej rewolucji musi być zawsze ład - pewien porządek, trwanie, coś, co buduje nasze poczucie wspólnoty i więzi z tym, co minęło i tym, co nadejdzie.

Choć liczni są zwolennicy poglądu, że nie takiego dramatu i nie takiej formy dziś potrzebujemy, to nie zawaham się powiedzieć, że nie byłoby teatru współczesnego bez teatru dawnego i nie byłoby eksperymentu dziś bez tego, co eksperymentem było dawniej. I nie byłoby postępu bez różnorodności i możliwości wyboru. Zachwyceni sami sobą, coraz częściej zdajemy się o tym zapominać.

Skorzystajmy zatem prawdziwie z każdej szansy przywoływania klasyki i zamiast wpychać naszych wieszczów wyżej na piedestał zarezerwowany dla "wielkich", acz nie granych i nie czytanych, zacznijmy klasyczną literaturę czytać i grywać, nie dla honoru domu, nie z sentymentu dla rzeczy dawnych, nie z obowiązku wobec tradycji i broń Boże nie z szacunku dla "dostojnych nieboszczyków". W Teatrze Polskim im. Arnolda Szyfmana gramy Fredrę, Słowackiego, Kochanowskiego, Wyspiańskiego, Potockiego, Moliera, Szekspira z szacunku dla siebie samych i naszych widzów. Wychodząc, z założenia, że Teatr jest prawdą, nie zawężamy jej do naszego, współczesnego i czasem krótkowzrocznego punktu widzenia rzeczywistości. Wspieramy i upowszechniamy klasyczny repertuar, mając świadomość, że jeśli nie będziemy go stale na nowo odkrywać to ogromny obszar nieożywianych doświadczeń literackich może już za chwilę stać się dla nas niedostępny i niezrozumiały – bo zbyt odległy.

Wprowadzamy zatem w Teatrze Polskim w Warszawie dawnych mistrzów na stałe do repertuaru, czerpiąc ze wspaniałego, różnorodnego, bogatego świata naszej kultury teatralnej. Dzięki nim stajemy się bogatsi, mądrzejsi, bardziej świadomi teraźniejszości. Dla nas przejawem wolności i niezależności jest prawo i obowiązek wprowadzania na afisz Kochanowskiego, Słowackiego, Mickiewicza wraz z ich teatralnym dziedzictwem.

Teatr

Studenci będą mieli okazję dyskusji z polskim aktorem teatralnym i filmowym, reżyserem teatralnym i dyrektorem Teatru Polskiego Andrzejem Sewerynem.

Pozostało 92% artykułu