Grecy jednak nie odwrócili się od Ciprasa

Wynika z nich, że populistyczna, lewicowa Syriza otrzymała od 30 do 34 proc. głosów (zależnie od stacji telewizyjnej) wobec 28,5–32,5 proc. dla jej głównego oponenta, konserwatywnej Nowej Demokracji. W greckim systemie wyborczym to ważne rozróżnienie, bo to ugrupowanie, które otrzyma najwięcej głosów, otrzymuje dodatkowo 50 mandatów w 300-osobowym parlamencie.

Mimo wszystko Syriza, która w styczniu otrzymała 36,3-procentowe poparcie, nie będzie miała bezwzględnej większości. A jej dotychczasowy koalicjant, skrajnie prawicowy Złoty Świt, uzyskał bardzo słaby wynik. Stąd jest całkiem prawdopodobne, że Cipras zdecyduje się na współpracę z centrowym To Potami (Rzeka) albo socjaldemokratycznym Pasokiem. Do tej pory lider Syrizy nie chciał sojuszu z ugrupowaniami, które jego zdaniem należą do „starego establishmentu". Jednak Cipras jest znany z gwałtownej zmiany swoich poglądów, zależnie od potrzeb politycznych.

– W poniedziałek Aleksis Cipras przedstawi wiarygodny rząd, który wdroży niezbędne reformy – zapewniał Stelios Kuloglu, eurodeputowany Syrizy.

Powstanie takiego rządu w Atenach to dla całej Europy kluczowa sprawa z dwóch powodów: stabilności euro oraz napływu uchodźców.

Już w najbliższych tygodniach nowa ekipa będzie musiała przeforsować szereg trudnych reform, które są warunkiem wypłaty 86 mld euro uzgodnionego w ramach trzeciego pakietu pomocy Unii.

Ale niespodziewanie dla Berlina ważniejsze stało się uszczelnienie granic Grecji. Od czerwca to przez ten kraj przemieszcza się z Turcji blisko 150 tys. migrantów miesięcznie. Ich celem jest droga przez Bałkany na północ, do Niemiec.

Do tej pory Syriza przyjęła w tej sprawie dość pobłażliwą postawę. Cipras nie tylko nie uruchomił imponującej floty 400 okrętów dla wstrzymania szlaków przemytu uchodźców, ale odmówił także skutecznego rejestrowania przybyszy. Zgodnie z Konwencją Dublińską to ten kraj Unii, do którego w pierwszej kolejności dotrą uchodźcy, powinien przejąć za nich odpowiedzialność.

Aleksis Cipras zdecydował się na rozpisanie przedterminowych wyborów w sierpniu, gdy się okazało, że jego partia straciła większość w parlamencie. Bunt podniosło 25 deputowanych populistycznego ugrupowania, po tym jak lider Syrizy przystał na twarde cięcia forsowane przez Berlin i Brukselę, choć w kampanii wyborczej obiecywał, że tego nie uczyni. Ci rebelianci, na czele z byłym ministrem finansów Janisem Warufakisem, uzyskali jednak bardzo słaby wynik.

Cipras chciał szybko uzyskać mandat na kolejne cztery lata rządów, zanim jego najwierniejsi wyborcy, w tym emeryci i pracownicy budżetówki, odczują na własnej skórze skutki reform. Wielu krytyków Ciprasa uważa, że jego twarda strategia negocjacji z wierzycielami Grecji w pierwszej połowie tego roku była niezwykle kosztowna. Nie tylko Angela Merkel, aby powstrzymać falę populizmu w innych krajach, narzuciła Grecji jeszcze twardsze reformy, ale z powodu niepewności kraj, który w 2014 r. dość szybko się rozwijał, popadł znowu w recesję.

Jednak tym razem różnica w polityce gospodarczej nie powinna być tak duża, bo Grecja już podpisała umowę z wierzycielami i teraz nie pozostaje jej już nic innego, jak ją wypełniać.

Znaczące są natomiast różnice w sprawie emigracji. Tu bowiem Nowa Demokracja chce wyjść naprzeciw oczekiwaniom Berlina.