Kiedy zmarł mąż 43-letniej dziś Sakineh Mohammadi Asztiani, oskarżono ją o utrzymywanie „niedozwolonych stosunków” z dwoma mężczyznami. Karą było 99 batów. Nie był to jednak ostateczny wyrok. Jak się później okazało, w związku z procesem mężczyzny oskarżonego o morderstwo jej męża sąd postanowił ponownie zająć się sprawą cudzołóstwa. Tym razem orzekł, że kobieta zdradzała małżonka jeszcze wtedy, gdy ten żył i że jest zamieszana w jego zabójstwo. W 2007 r. została skazana na ukamienowanie.
Decyzją zwierzchnika irańskiego sądownictwa Sedeka Laridżaniego egzekucję kobiety jednak wstrzymano w niedzielę . – Ukamienowanie Asztiani wciąż jest możliwe, jeśli tylko władze tak zadecydują – oświadczył Malek Adżdar Szarifi, przedstawiciel władz sądowniczych prowincji Azerbejdżan Wschodni w północno-zachodnim Iranie. Dodał, że jego kraj nie ugnie się „pod presją propagandy Zachodu”.
Oprócz Asztiani na ukamienowanie czeka jeszcze osiem kobiet i trzech mężczyzn, również uznanych za winnych zdrady małżeńskiej. Od 2002 r. w Iranie obowiązuje moratorium na kamienowanie. Mimo to kara ta wciąż jest tam stosowana. Według raportu Amnesty International od 2006 r. za cudzołóstwo stracono w ten właśnie sposób pięciu mężczyzn i kobietę. Trzy kolejne osoby powieszono.
Kobieta lub mężczyzna, którzy nie mają ślubu, a uprawiają seks, mogą zostać skazani na sto razów rózgą. Za zdradę małżeńską, uznaną przez irański kodeks karny za „zbrodnię przeciwko Bogu”, grozi kara śmierci.
Skazańcy zakopywani są w ziemi, mężczyźni po pas, kobiety po szyję. Jeśli uda im się uwolnić, mogą liczyć na anulowanie wyroku. Jeśli nie, czeka ich powolne umieranie. Irańskie przepisy regulują nawet rozmiar kamieni, jakimi ma zostać roztrzaskana głowa ofiary. By zadać ból, nie mogą one być zbyt małe. Ale by śmierć nie nastąpiła zbyt szybko, nie powinny być też zbyt duże.
