Andżelika Borys: Nie ufam władzy

Rz: Dlaczego władze w Mińsku postanowiły?teraz zawalczyć z polskimi szkołami na Białorusi, zmieniając ustawę o edukacji?

Andżelika Borys:

Trudno w tym dostrzec zdrowy rozsądek. Można się domyślać, że ma to ułatwić życie władzom, które muszą zapewnić podręczniki w języku polskim. Zgodnie z ustawodawstwem białoruskim nauczanie po polsku odbywa się na podstawie podręczników wydanych przez Ministerstwo Edukacji albo dopuszczonych przez nie do użytku.

To by oznaczało, że chodzi bardziej o sprawy ekonomiczne, a nie o uderzenie w Polaków?

To jest próba zmiany statusu szkół polskich. Zgodnie z podpisanymi umowami wszystkie przedmioty powinny być w języku polskim. Jeżeli ustawa wejdzie w życie, obie szkoły, w Grodnie i Wołkowysku, będą zagrożone.

Co powinna w tej sprawie zrobić Polska?

Trzeba ten temat poruszyć z Mińskiem, zwłaszcza że Warszawa znowu z nim rozmawia. Widzimy, że coś się w stosunkach polsko-białoruskich dzieje. Szef MSZ Uładzimir Makiej był pod koniec sierpnia w Warszawie. Da się zauważyć pewne ocieplenie w relacjach.

Mówi pani, że jest ocieplenie. Aleksander Łukaszenko zrozumiał, że Polacy na Białorusi są mu do czegoś potrzebni?

Trudno ocenić. Na pewno to ocieplenie między Mińskiem a Warszawą jest spowodowane zaostrzeniem sytuacji na Ukrainie. Władze Białorusi jak zwykle lawirują między Wschodem a Zachodem. My w naszej organizacji wychodzimy z założenia, że skoro się ociepla, to powinno to dotyczyć i szkolnictwa polskiego.

Czy w związku z ociepleniem jest możliwa legalizacja Związku Polaków na Białorusi, którego jest pani jednym z liderów?

Mamy taką nadzieję. Pytanie tylko, w jakiej formie. Nie wiadomo, czy władze w ogóle dopuszczą istnienie większej niezależnej struktury. Teraz nie ma ostrych represji wobec naszych działaczy. Do końca jednak nie ufam władzy. Mieliśmy już odwilże, ocieplenia, ale nic dobrego nie przyniosły.