Taką propozycję wysunęła opozycyjna Partia Radykałów Liberalnych (DRV), wychodząc z założenia, że przybywa Duńczyków, którzy pracują i zdobywają wykształcenie za granicą. Nic więc dziwnego, że znajdują swoją miłość właśnie poza krajem. Ostre przepisy dotyczące polityki łączenia rodzin uniemożliwiają Duńczykom życie we własnym kraju w nieformalnym związku z osobą niemającą obywatelstwa duńskiego. Niektórzy z nich osiedlają się w południowej Szwecji, gdzie reguły są bardziej liberalne.
– To nieracjonalne, by Duńczycy w praktyce udawali się na „wygnanie miłosne” za granicę – tłumaczy rzecznik ds. integracji DRV Morten Oestergaard.
Duńska polityka imigracyjna powoduje też, że Duńczycy biorą śluby z cudzoziemcami wcześniej, niż zamierzają. A Morten Oestergaard uważa za nierozsądne, by młodzi ludzie wchodzili w związki małżeńskie z przymusu, a nie wtedy, gdy mają na to sami ochotę.
„Karta miłości” dawałaby prawo pobytu na rok bez możliwości przedłużania. Jeżeli zainteresowany chciałby dalej mieszkać w Danii, to musiałby na nowo ubiegać się o pobyt na innej podstawie, np. ze względu na pracę lub studia, albo też w związku z chęcią połączenia się z rodziną. Duński parlament rozpatrzy wniosek DRV w najbliższych dniach.
„Obecna legislacja oparta jest na archaicznych poglądach Adama i Ewy i ogranicza wolność”
