Wykonywanie zadań publicznych przez jednostki budżetowe i inne jednostki sektora publicznego związane jest z różnymi czynnościami i faktami gospodarczymi – zdarzeniami gospodarczymi. Zaliczyć do nich możemy np. zawarcie umowy na dostawę materiałów do jednostki, zużycie materiałów, zapłata za dostawę materiałów, itp. Nie wszystkie one jednak podlegają ewidencji przez rachunkowość.
Przedmiot ewidencji księgowej obejmuje zdarzenia gospodarcze, które dają się wyrazić wartościowo (mogą być wyrażone w pieniądzu) i które powodują zmiany w stanie majątku jednostki i w źródłach jego pochodzenia. Takie zdarzenia określa się mianem operacji gospodarczych.
Każda operacja gospodarcza wyrażana jest wartościowo, wchodzi w zakres działalności danej jednostki (metoda podmiotowa w rachunkowości) i z jej punktu widzenia jest rozpatrywana powodując dwie równoczesne, równe co do wielkości zmiany w stanie składników majątkowych i źródeł ich pochodzenia.
Aby spełnić podstawowe równanie bilansowe, czyli A=P (aktywa równe pasywom) zmiany wywołane przez operacje gospodarcze muszą spełnić jeden z dwóch poniższych warunków.
1. Zmiany nastąpią jednocześnie tylko po jednej stronie równania bilansowego (po tej samej stronie równania bilansowego), przy czym zmniejszeniu jednego składnika towarzyszyć musi takie samo co do wielkości zwiększenie innego składnika lub pojawienie się nowego składnika. 2. Zmiany nastąpią jednocześnie po obu stronach równania bilansowego zmniejszając lub zwiększając takie same co do wielkości składniki równania.