[b]Nie.[/b] Zasady te nie mogą mieć tutaj zastosowania. Ustawa o pracownikach samorządowych stanowi bowiem w art. 43 ust. 1, że w kwestiach w niej nieuregulowanych stosuje się odpowiednio przepisy kodeksu pracy. Wynika stąd wniosek, że przepisy ustawy o pracownikach samorządowych, jako unormowania szczególne, mają w sprawach z zakresu stosunku pracy pracownika samorządowego pierwszeństwo stosowania przed ogólnymi regulacjami powszechnego ustawodawstwa pracy.
W przepisach ustawy o pracownikach samorządowych nie została wprost uregulowana kwestia przesłanek dopuszczalności i trybu (sposobu) ewentualnego obniżenia pracownikowi samorządowemu wynagrodzenia za pracę. [b]W stosunku do pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę znajdą zatem zastosowanie ogólne reguły kodeksu pracy[/b] dotyczące wypowiedzenia warunków pracy i płacy (wypowiedzenia zmieniającego – art. 42 kodeksu pracy).
[b]Nie mogą one jednak dotyczyć wójta gminy. Jest on bowiem pracownikiem samorządowym zatrudnionym nie na podstawie umowy o pracę, lecz na podstawie wyboru.[/b] Wynika to jednoznacznie z art. 4 ust.1 pkt 1 lit. c ustawy o pracownikach samorządowych.
Jego sytuacja jest wiec odmienna od sytuacji pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę. Do pracowników zatrudnionych na podstawie wyboru nie mają bowiem zastosowania przepisy kodeksu pracy dotyczące zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, a w szczególności nie mają tu zastosowania regulacje dotyczące wypowiedzenia warunków pracy i płacy (por. [b]wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 września 1997 r., II SA 941/97, a także wyrok Sądu Najwyższego z 20 czerwca 2001 r. (I PKN 488/00 OSNP[/b]), w którym stwierdzono wyraźnie, iż do zmiany wysokości wynagrodzenia pracownika samorządowego zatrudnionego na podstawie wyboru nie stosuje się art. 42 k.p.
Pogląd ten wynika ze stwierdzenia, iż niemożliwe jest uznanie, aby nieprzyjęcie przez pracownika oferty nowych warunków płacy powodowało rozwiązanie stosunku pracy z wyboru, skoro ten rozwiązuje się z wygaśnięciem mandatu (art. 73 § 2 k.p.).