[b]Nie [/b]Zgodnie z treścią art. 63 ustawy o gospodarce nieruchomościami w razie niedotrzymania terminów zagospodarowania nieruchomości gruntowej wójt może nałożyć na użytkownika wieczystego dodatkową opłatę roczną.
W wysokości 10 proc. wartości nieruchomości określonej na dzień ustalenia opłaty za pierwszy rok, po bezskutecznym upływie terminu jej zagospodarowania ustalonego w decyzji lub w umowie. Za każdy następny rok opłata podlega powiększeniu o dalsze 10 proc. wartości nieruchomości. Opłatę tę ustala się w drodze decyzji administracyjnej.
Co prawda przyjmuje się, że decyzja administracyjna może być źródłem stosunku cywilnoprawnego, ale nie jest tak w tym przypadku. Opłata, o której mowa w art. 63 ustawy o gospodarce nieruchomościami, ma bowiem charakter czysto sankcyjny. Decyzja administracyjna o jej nałożeniu ma charakter uznaniowy. Gmina uzyskuje zatem pozycję podmiotu działającego z mocy swej władzy zwierzchniej. Wprawdzie użytkowanie wieczyste jest instytucją prawa cywilnego (art. 232 – 243 k.c.), taki też ma charakter w aktualnym stanie prawnym opłata za użytkowanie wieczyste, niemniej jednak forma decyzji administracyjnej nakładającej sankcję w postaci opłaty dodatkowej i brak odesłania do postępowania przed sądem powszechnym dla kwestionowania nałożenia lub sposobu naliczenia tej opłaty wykluczają przyjęcie jej cywilnoprawnego charakteru. Inaczej mówiąc, wybór przez ustawodawcę władczej formy działania określonej w art. 63 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami i brak odesłania na drogę postępowania cywilnego przesądzają o braku sprawy cywilnej w tym zakresie, a tym samym o niedopuszczalności drogi sądowej.
[b]Tak też postanowił Sąd Najwyższy w uchwale z 18 grudnia 2008 r., sygn. akt III CZP 116/08.[/b] Egzekucja opłaty powinna się odbywać na zasadach określonych w ustawie o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
[i]Podstawa prawna:
