Świadczenia alimentacyjne przysługują dziecku

Rodzice występujący o świadczenia alimentacyjne często zapominają, że przysługują one dziecku, a nie im. [b]Nieporozumienia co do tego, kto jest osobą uprawnioną do wsparcia, biorą się z tego, że do świadczeń rodzinnych z gminy prawo mają właśnie rodzice. Przy świadczeniach alimentacyjnych jest jednak inaczej.[/b]

[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=4A976ABDE4B637EE206EB16633773238?id=295707]Ustawa z 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (DzU z 2009 r. nr 1 poz. 7 ze zm.[/link]) wyraźnie wskazuje, że chodzi o osobę uprawnioną do alimentów od rodzica na podstawie tytułu wykonawczego pochodzącego lub zatwierdzonego przez sąd, jeżeli egzekucja okazała się bezskuteczna.

[srodtytul]Wniosek do gminy[/srodtytul]

A zatem [b]o pomoc do gminy powinno wystąpić samo dziecko – jeśli jest pełnoletnie, albo też jego przedstawiciel ustawowy – jeśli jest niepełnoletnie.

Jeśli pełnoletni potomek chce, aby z wnioskiem wystąpił jego rodzic, to musi go do tego upoważnić.[/b]

Gmina wyda decyzję w sprawie pomocy na pełnoletnie dziecko, choćby działało przez przedstawiciela ustawowego, a na wnioskującą o świadczenia matkę tylko wtedy, gdy dziecko jest niepełnoletnie.

Ma to swoje konsekwencje. Jeśli się okaże, że świadczenie alimentacyjne zostało pobrane nienależnie, to samo pełnoletnie dziecko będzie zobowiązane do zwrotu pomocy. Jeśli zatem przestanie się uczyć, weźmie ślub lub nie poinformuje na czas gminy, że poprawiła się sytuacja dochodowa rodziny, to musi liczyć się z tym, że egzekucja zostanie wszczęta przeciwko niemu.

Czytelnicy pytają także, [b]czy ten rodzaj pomocy należy się, jeśli dłużnik zalega z wypłatami alimentów zasądzonymi na inną osobę niż dziecko, np. na byłą żonę.[/b] Z definicji osoby uprawnionej jednoznacznie wynika, że nie. Świadczenia alimentacyjne z gminy są pomyślane jako wsparcie dla dziecka, na które nie łoży zobowiązany do tego rodzic.

[srodtytul] Egzekucja i dochody[/srodtytul]

[b]Jakie warunki trzeba spełnić, aby dostać wsparcie?[/b] Wysokość alimentów musi wynikać z prawomocnego orzeczenia sądu, ugody sądowej albo zawartej przed mediatorem lub z postanowienia sądu o zabezpieczeniu powództwa o alimenty. Nie wystarczy więc dobrowolne zobowiązanie się rodzica do łożenia.

Fakt, że alimenty są zasądzone, to także zbyt mało, aby gmina wypłaciła wsparcie. Trzeba udowodnić bezskuteczność ich egzekucji. Najpierw zatem należy się zgłosić do komornika. Za bezskuteczną uważa się egzekucję, w wyniku której w ciągu ostatnich dwóch miesięcy nie udało się mu wyegzekwować pełnej należności z tytułu zaległych i bieżących zobowiązań alimentacyjnych.

[b]Żeby można było wystąpić o świadczenie alimentacyjne, dochód na osobę w rodzinie, w której wychowuje się dziecko, nie może przekraczać 725 zł.[/b] Nadwyżka choćby o 1 zł pozbawia prawa do świadczenia (inaczej niż przy świadczeniach rodzinnych, gdzie pewne przekroczenia są dopuszczalne).

Do wniosku należy też załączyć zaświadczenia (w wypadku pracowników) lub oświadczenia dokumentujące wysokość dochodów. Ci, którzy się starają o świadczenia w tym roku (okres zasiłkowy trwa od 1 października 2009 r. do 30 września 2010 r.), przedstawiają zaświadczenia z urzędu skarbowego o dochodach za 2008 r.

[srodtytul]Ile dostanie dziecko?[/srodtytul]

Świadczenie należy się w wysokości zasądzonych alimentów, ale nie więcej niż 500 zł. Jeśli przysługuje 400 zł alimentów, to właśnie tyle wypłaci gmina. Jeśli rodzic powinien łożyć 1000 zł, to gmina i tak da tylko 500 zł.

Jeśli w trakcie okresu zasiłkowego alimenty wzrosną (np. w wyniku orzeczenia sądu), to podniesie się także wypłata, oczywiście maksymalnie do 500 zł.

[ramka] [b]Dla kogo wsparcie[/b]