Członek komisji dyscyplinarnej nie może być bowiem karany za przestępstwo (w tym skarbowe) i dyscyplinarnie w służbie cywilnej. To nowość w warunkach wymaganych od kandydatów na te stanowiska.
Wprowadza ją [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=0A4675B430E4CC39636C40F30D384596?id=307909]rozporządzenie prezesa Rady Ministrów z 9 kwietnia 2009 r. w sprawie postępowania wyjaśniającego i postępowania dyscyplinarnego w służbie cywilnej (DzU nr 60, poz. 493)[/link], które wejdzie w życie 30 kwietnia, zastępując to z 21 grudnia 2006 r. (DzU nr 246, poz. 1798). Ten sam warunek będzie dotyczyć przyszłego rzecznika dyscyplinarnego.
Nowe rozporządzenie określa również zakres działania oraz organizację wewnętrzną samych komisji. Najważniejsze przepisy dotyczą jednak trybu prowadzenia postępowań wobec członków korpusu obciążonych zarzutami naruszenia swoich obowiązków służbowych.
Pierwszym etapem całej procedury jest przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego. Ma ono na celu oczyszczenie lub potwierdzenie stawianych zarzutów. W tym drugim przypadku wszczyna się postępowanie dyscyplinarne. W jego trakcie będą badane dowody, przesłuchiwane strony, świadkowie i biegli. Wszystko po to, by wydać orzeczenie o winie lub uniewinnieniu osoby, której postępowanie dotyczyło. Komisja może również orzec o umorzeniu prowadzonego postępowania dyscyplinarnego.
Postępowania toczą się najpierw przed komisjami I instancji, a dopiero od ich orzeczeń przysługują odwołania do Wyższej Komisji Dyscyplinarnej (WKD). Po przeprowadzeniu kolejnej rozprawy na wyższym szczeblu orzeka się o utrzymaniu w mocy orzeczenia wydanego w I instancji lub jego zmianie czy uchyleniu (w całości lub w części). Od orzeczeń WKD stronom przysługuje odwołanie do sądu apelacyjnego – sądu pracy i ubezpieczeń społecznych właściwego ze względu na miejsce zamieszkania obwinionego. Odwołanie to wnosi się za pośrednictwem samej komisji.
