Lokalne grupy działania to nie partnerstwo publiczno-prywatne

Gmina może być zarówno członkiem lokalnej grupy działania, jak i partnerem publicznym. Nie należy jednak mieszać tych pojęć, są to bowiem odrębnie uregulowane instytucje prawne

Publikacja: 24.05.2010 03:20

Lokalne grupy działania to nie partnerstwo publiczno-prywatne

Foto: Fotorzepa, Rob Robert Gardziński

Red

Lokalne grupy działania (LGD) często określane są jako partnerstwo publiczno-prywatne (PPP). Można wskazać przede wszystkim dwa powody takiego stanu. Po pierwsze zarówno LGD, jak i PPP polegają na współpracy podmiotu publicznego z innymi podmiotami.

Ponadto w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1698/2005 z 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (DzUrzUE L 277 z 21 października 2005 r.) LGD określone zostały terminem „lokalne partnerstwo publiczno-prywatne”.

Nie oznacza to jednak, że w świetle polskiego prawa LGD można traktować jako formę PPP. Czym innym bowiem jest niejednokrotnie spotykane szerokie ujmowanie PPP jako formy współpracy partnerów – publicznego i prywatnego – w celu realizacji zadań publicznych, czym innym natomiast jego wąskie ujęcie ustawowe.

Obydwie formy współpracy podmiotów publicznych z podmiotami prywatnymi regulują różne ustawy. Kwestie tworzenia, przystępowania, funkcjonowania oraz rozwiązywania LGD reguluje przede wszystkim, poza wskazanym rozporządzeniem Rady (WE), [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=419C84E253B072345C4541CB64E71832?id=185304]ustawa z 7 marca 2007 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (DzU nr 64, poz. 427 ze zm.)[/link] oraz [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=CAC44CEDCEDF0A0C1E3AE1E6A5F016C9?id=162203]ustawa z 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (DzU z 2001 r. nr 79, poz. 855 ze zm.)[/link]. Partnerstwo publiczno- prywatne uregulowane zostało natomiast przede wszystkim w [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=BBBFB6FBB07C18C8C6CA1461F6E4AAF0?id=299853]ustawie z 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (DzU z 2009 r. nr 19, poz. 100)[/link].

Jako najważniejszą różnicę pomiędzy LGD a PPP wskazać należy, że zgodnie z art. 15 cyt. ustawy o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich LGD powinny funkcjonować w formie stowarzyszenia. Stowarzyszenia nie tworzą natomiast partnerzy w PPP, a ich współpraca opiera się na umowie o partnerstwie publiczno-prywatnym (choć partnerzy w celu wykonania tej umowy mogą zawiązać spółkę).

Na tym różnice się nie kończą. O ile w PPP mamy do czynienia wyłącznie z podmiotem publicznym i partnerem prywatnym, przy czym partnerem prywatnym, zgodnie z art. 2 pkt 2 ustawy o PPP, jest przedsiębiorca lub przedsiębiorca zagraniczny, o tyle LGD opiera się na współpracy przedstawicieli różnych sektorów (publicznego, gospodarczego i społecznego).

Określeni zostali oni w [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=274153]rozporządzeniu ministra rolnictwa i rozwoju wsi z 23 maja 2008 r. w sprawie szczegółowych kryteriów i sposobu wyboru lokalnej grupy działania do realizacji lokalnej strategii rozwoju w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 (DzU nr 103, poz. 659)[/link].

Warto wskazać w tym miejscu, że zgodnie z art. 62 ust. 1 lit. b cyt. rozporządzenia Rady (WE) w LGD na poziomie podejmowania decyzji partnerzy ekonomiczni i społeczni, jak również inni przedstawiciele społeczeństwa obywatelskiego oraz ich stowarzyszenia, muszą stanowić przynajmniej 50 proc. składu partnerstwa lokalnego.

Tak więc w lokalnej grupie działania powinna uczestniczyć jak najszersza reprezentacja mieszkańców. W PPP natomiast niewątpliwie zwiększanie liczby partnerów utrudnia realizację przedsięwzięcia.