Ponieważ często pytają państwo o wyjaśnienie specyfiki badań pisma zdegradowanego, szczególnie w kontekście analiz testamentów, spróbuję przybliżyć kilka zagadnień, ale przez pryzmat błędnych opinii dotyczących testamentów właśnie.
Długopisem lub z notariuszem
Testamenty są stosunkowo częstą formą wyrażania ostatniej woli. Mają charakter notarialny, czyli są poświadczone notarialnie, lub też spisane są własnoręcznie przez testatora w obecności lub bez obecności świadków (osób trzecich). Jeśli testament jest poświadczany przez notariusza, czynność taka może odbyć się w kancelarii notarialnej lub w miejscu przebywania osoby, która testament chce napisać. Zazwyczaj jest to dom, szpital, rzadziej dom opieki społecznej lub hospicjum. Oryginał testamentu notarialnego przechowuje notariusz w kancelarii przez dziesięć lat, a potem testament przekazywany jest do wydziału ksiąg wieczystych sądu rejonowego. Testator i upoważnione przez niego osoby otrzymują wypisy tego dokumentu. A po śmierci testatora wypis mogą otrzymać jego następcy prawni. Dla innych treść testamentu to tajemnica. Moc prawna testamentu własnoręcznego jest taka sama jak notarialnego.
Należy pamiętać, że aby testament był ważny, musi być spisany własnoręcznie, opatrzony własnoręcznie napisaną datą i własnoręcznym podpisem – forma podpisu nie jest dookreślona, czyli może to być podpis czytelny, częściowo czytelny lub parafa. Tak więc jeśli testament jest napisany na komputerze, wydrukowany i podpisany – nie spełnia podstawowych kryteriów ważności tego rodzaju dokumentów. Zdarzały się w mojej praktyce tak właśnie przygotowane testamenty, zawierające wyłącznie podpis własnoręczny testatora. Z punktu widzenia formalnego nie są ważne.
Ludzie, kiedy cieszą się jeszcze dobrym zdrowiem, wspominają wprawdzie często o sporządzeniu testamentu, lecz zazwyczaj brakuje im na to czasu. Zabierają się do jego napisania dopiero wówczas, kiedy świadomi już są beznadziei lub chociażby powagi sytuacji.
Z praktyki opiniodawczej wynika, że ponad połowa testamentów powstaje w niekomfortowych warunkach znacznej niedyspozycji psychoruchowej testatora. Następstwem tego są trudności badawcze, jakie napotykają eksperci podczas badań graficzno-porównawczych. Pismo ręczne jest elementem naszej motoryki, sprawności ruchowej. W piśmie jak w zwierciadle można się przejrzeć i odtworzyć kondycję psychomotoryczną całego organizmu.
