Izba Nadzwyczajna nie sprawdza tego, co zbadał inny skład SN

Zarzuty prokuratora generalnego w skardze nadzwyczajnej powielają je, a nadto PG w ogóle nie uzasadnił konieczności wniesienia skargi nadzwyczajnej w sytuacji, w której cel konwencji haskiej został zrealizowany, przywrócono bowiem naruszony transgranicznym porwaniem dziecka ład prawny, a dziecko przebywa obecnie pod opieką ojca, w miejscu stałego pobytu.

Siódemka SN wskazała też, że podstawy skargi nadzwyczajnej i granice jej dopuszczalności są ściśle wyznaczone. Założeniem skargi nadzwyczajnej jest to, aby służyła eliminowaniu orzeczeń sądowych obarczonych wadami o fundamentalnym znaczeniu, których nie można zaakceptować w demokratycznym państwie prawnym. Niedopuszczalne jest zaś podnoszenie w skardze nadzwyczajnej zarzutów, które Sąd Najwyższy już rozpoznał. Nie jest więc rolą SN w składzie rozpoznającym skargę nadzwyczajną dokonywanie oceny orzeczenia SN wydanego w innym trybie w tej samej sprawie – uznała Izba Kontroli Nadzwyczajnej.

Dodajmy, że przed dwoma tygodniami inny skład Izby Kontroli Nadzwyczajnej orzekł, że nawet rażące naruszenie prawa nie wystarczy, aby uchylić prawomocny wyrok w ramach kontroli nadzwyczajnej, a to dlatego, że poszkodowany lichwiarską pożyczą nie dochował w sądzie terminów na odwołanie (szerzej: „SN nie naprawi błędów strony procesu”, „Rz” 4 kwietnia br.).

Sygnatura akt: I NSNc 63/22