W Albertinie można zobaczyć 150 prac artysty, które pozwalają prześledzić wszystkie etapy jego twórczości. Rafael zmarł młodo, w wieku zaledwie 37 lat, ale jego malarstwo stawia się na równi z twórczością gigantów renesansu: Leonarda da Vinci i Michała Anioła.
Albertina prezentuje dzieła pochodzące nie tylko z własnej kolekcji, ale także z wielu światowej sławy muzeów, m.in. galerii Uffizi we Florencji, Luwru w Paryżu, Muzeów Watykańskich, Ashmolean Museum w Oksfordzie i królewskich zbiorów Elżbiety II.
Na barwnych ścianach rozmieszczono 130 szkiców – od pierwszych, chwytanych na gorąco pomysłów po rozbudowane kompozycje, przenoszone potem do obrazów, które doskonale wprowadzają w sposób pracy Rafaela. Oddają wnikliwość jego obserwacji, dążenie do harmonii i idealnego piękna, jak i naturalnej ekspresji ciała, gestu i całych scen.
Jest też 18 porywających malarskich obrazów. W XVI wieku, Giorgio Vasari, autor „Żywotów najsławniejszych malarzy, rzeźbiarzy i architektów”, napisał: „Bywają obrazy cenne, na pewno można je tak nazwać, ale Rafaela dzieła mają w sobie prawdę, odtwarzają ducha: w postaciach wyczuwa się zmysły i przenika je pulsująca żywość”. To niezwykle trafna ocena, aktualna do dziś.
Popatrzmy tylko na wspaniały portret młodego Bindo Altoviti, namalowany na jego zamówienie w latach 1514–1516. Piękny, szlachetnie urodzony młodzieniec o blond lokach i żywym, zaczepnym spojrzeniu jasnych oczu, był bogatym dwudziestoletnim bankierem, miłośnikiem sztuki. Ten wizerunek emanuje siłą triumfującej młodości i malarską plastycznością w niemal trójwymiarowym ujęciu postaci, podkreślonym nasyconymi barwami, kontrastującego szafiru i zieleni.