Na retrospektywę laureata – wybitnego krakowskiego malarza – zaprasza Pałac Opatów – Oddział Sztuki Nowoczesnej Muzeum Narodowego w Gdańsku-Oliwie.
'Jury jubileuszowej nagrody podkreśla w swym werdykcie związki artysty z tradycją sztuki i koloryzmem. Rodziński jest jednak przede wszystkim twórcą współczesnym. Otwiera się na sacrum, aby mówić o wewnętrznych dramatach człowieka. Nawiązuje do wątków pasyjnych: ukrzyżowania, zdjęcia z krzyża, scen opłakiwania. Ale równie mocno brzmi w tych mrocznych płótnach nuta egzystencjalizmu: cierpienie, samotność, rozpacz i heroizm wobec przemijania i śmierci.
Stanisław Rodziński nie maluje według religijnych kanonów. O swoich dramatycznych, a zarazem kontemplacyjnych obrazach mówi, że są rodzajem prywatnej modlitwy. Stapia się w nich bunt, metafizyka i poszukiwanie prawdy. Duchowość w jego malarstwie pogłębia mistrzowska gra światła. W figuralnych, niemal monochromatycznych kompozycjach, jak i w wizyjnych pejzażach, mrok rozświetlają gwałtowne rozbłyski koloru: czerwieni, pomarańczy, błękitu. Pejzaże niejednokrotnie inspirowały okolice Nowego Sącza, ale artysta daleki jest od malowania realiów. Interesuje go synteza formy, emocji i przemyśleń.
Kontemplacyjne klimaty oddalają je od radosnego koloryzmu, a zbliżają do refleksyjnego malarstwa Jacka Sempolińskiego i Jacka Sienickiego.
Urodził się w 1940 roku w Krakowie i studiował na ASP w rodzinnym mieście. Jest uczniem Emila Krchy, twórcy grupy artystycznej Zwornik, który tradycję koloryzmu łączył z ekspresją. W latach 80. Rodziński aktywnie uczestniczył w ruchu kultury niezależnej. W latach 1996 – 2002 był rektorem krakowskiej ASP.
