Kariera ważniejsza niż pieniądze

Rz: Jak często powinniśmy zmieniać pracę?

Sebastian Popiel:

Najstarsi Indianie mówili, że co siedem lat powinniśmy zmienić w życiu wszystko – żonę, wigwam, miejsce zamieszkania i sposób polowania na bawoły... To oczywiście żart, ale prawdą jest, że przynajmniej kilka razy w życiu powinniśmy zmienić pracę. To ważne, bo takie zaczynanie od nowa pozwala zerwać z rutyną, wyzwala w człowieku nowe siły i daje mnóstwo twórczej energii. Pod warunkiem, oczywiście, że taka zmiana jest przemyślana i jest na nią odpowiedni moment.

Który moment jest najlepszy, by to zrobić?

Pracę powinniśmy zmieniać wtedy, gdy czujemy się mocni, gdy wiemy, że nasza wiedza, doświadczenie i umiejętności są naprawdę bardzo duże. Natomiast kiedy wiemy, że w obecnej firmie możemy jeszcze sporo się nauczyć, to lepiej przez jakiś czas wstrzymać się z decyzją.

Dlaczego?

Bo kiedy zatrzymamy się w połowie drogi, to szanse, że ktoś zaoferuje nam lepszą pracę, są bardzo małe. Dlatego znacznie lepiej jest, gdy pracownik zostanie w swojej dotychczasowej firmie, uzupełni kwalifikacje i dopiero wtedy poszuka nowej.

Czy to, że pracownicy zmieniają firmy, jest źle widziane?

To zależy od tego, jakie to są zmiany. Jeśli wiążą się z awansem zawodowym, a z CV ewidentnie wynika, że kandydat się rozwija, zmiany pracy postrzegane są bardzo dobrze. Gorzej, jeśli ktoś kilkakrotnie przechodzi na takie samo stanowisko jak poprzednio zajmowane. Wówczas taka osoba sprawia wrażenie, że nie potrafi nigdzie na dłużej zagrzać miejsca.

Czym powinniśmy kierować się przy zmianie pracy – pieniędzmi czy obietnicą awansu?

Zdecydowanie ważniejsza jest kariera, bo pieniądze coraz częściej mają drugorzędne znaczenie. Oczywiście, jeśli ktoś zarabia tak mało, że mu nie wystarcza na życie, to każde dodatkowe 100 złotych będzie miało ogromny wpływ na jakość jego życia. Inaczej jest z tymi, którzy zarabiają miesięcznie powyżej 10 tys. brutto. W pewnym momencie orientują się, że czy zarobią 14, czy 18 tys. zł, ich styl życia za bardzo się nie zmieni. Będą oczywiście żyli na wysokim poziomie, ale nigdy nie będą w stanie wejść do wyższej klasy społecznej.