W (post)polityce zdrada nie istnieje

Wizja piękna, pewnie dlatego wybitnie utopijna. Mimo tego świadomości - niedobite "pjonki" wciąż mogą liczyć na niekończący się kredyt zaufania. Teraz, po ucieczce J. Kluzik-Rostkowskiej do Platformy, wybawicielem ma być P. Kowal. Ów polityk, w środowisku, które opisuje, uchodzi za "prawdziwy krzyk mody". Jest młody, inteligentny, zaradny, obyty na europejskich salonach. I taki swojski; z wieloma dziennikarzami spotyka się także poza telewizyjnymi/radiowymi studiami. Który z liderów formacji obecnych w Sejmie ma czas i ochotę na prywatne znajomości z 'pismakami' wyklętymi przez salon? W konsekwencji, czytamy rozliczne peany na jego cześć: argumentują, że PJN - co prawda - znalazła się w kryzysie, ale P. Kowal, cudowny chłopiec polskiej polityki jest w stanie ją sprowadzić na właściwe tory.

Kiedy pojawiają się głosy powątpiewania, przypomina się niechlubny rodowód inicjatywy politycznej pana Kowala, padają ze strony nim zafascynowanych najcięższe oskarżenia.

Wspominam o tym, ponieważ sam miałem nieprzyjemność się niedawno przekonać. Otóż pewien znany, aktywny publicysta, pod którego większością tekstów mógłbym się bez cienia zastanowienia podpisać, zarzucił mi pisowski fanatyzm, bo... określiłem sposób wyjścia „pjonków” z partii Kaczyńskiego "polityczną zdradą". Swoją opinię uzasadnia tak:

"Cierpliwie tłumaczyłem, że w polityce każdy ma prawo wybierać własną drogę ze świadomością, że będzie ponosił konsekwencje tego wyboru, zaś pojęcie „zdrady” (na opisanie odejścia z jednej formacji do innej) jest kompletnie niekompatybilne z praktyką demokratycznej polityki i nie nadaje się do jej opisu. To pojęcie z czasów wojny o życie narodu i całość państwa, a nie z czasów normalnych wyborów, chyba że mówimy o „zdradzie ideałów”, czyli otwarcie i mocno głoszonych wartości. Ale to nie jest przypadek PJN i nie w tym sensie bywa wobec jego członków używane pojęcie „zdrady”."

Przypomniała mi o tych "mądrościach" Elżbieta Jakubiak - osoba, która zdaniem jej partyjnego (jeszcze przed chwilą) kolegi J. F. Libickiego, steruje P. Kowalem, jak niegdyś Krzaklewski premierem Buzkiem. Otóż pani Jakubiak pytana w Radio Wnet o spodziewany wynik konfrontacji wyborczej G. Napieralskiego z B. Arłukowiczem w Szczecinie stwierdziła, że w cuglach wygra lider Lewicy, gdyż wyborcy nie lubią politycznych zdrajców... I kto to mówi, chciało by się rzec. Teraz lepiej rozumiem motywację Kluzik-Rostkowskiej, która postanowiła z "pjonkami" się definitywne pożegnać; któż normalny wytrzymałby na pokładzie z towarzyszami tak nieprzyzwoicie otwarcie wracającymi do nowomowy fanatyków od Kaczyńskiego?