Do atutów filmu, który jest satyrą na współczesną Amerykę, należy to, że śmieje się tak z prawaków, jak i lewaków: dostają wszyscy – lewicowe rewolucjonistki i rewolucjoniści oraz prawicowi wyznawcy teorii spiskowych. Jednocześnie dotyka problemu migracji i granicy Stanów Zjednoczonych z Meksykiem – w sposób niezideologizowany, wrażliwy, ludzki. Oprócz tego podnosi temat stary jak świat – wolność. 

W tzw. międzyczasie odświeżyłam sobie szwedzki serial „Miłość i anarchia” (2020 r.) i w drugim sezonie produkcji, która w dużym skrócie kwestionuje konwenanse, jednym z motywów jest satyra na stanowisko „sensitivity consultant”. W wydawnictwie, bo właśnie tu toczy się akcja, pojawia się człowiek, który stoi na straży poprawności politycznej i sprawdza, czy książki nikogo nie urażają. Rozwiązanie przeniesione żywcem ze Stanów Zjednoczonych szybko okazuje się być nieudanym eksperymentem. 

Czym jest rzeczywistość oburzingu

Czy naprawdę muszę dodawać, że istnieją opinie, które nie mieszczą się w debacie publicznej, a wolność słowa ich nie tłumaczy? Proszę mnie dobrze zrozumieć: wyrażam dziś wyłącznie brak zgody na rzeczywistość, w której jako skandaliczną postrzega się wypowiedź rodzaju „Musimy nauczyć się żyć razem, prawda? Mamy bardzo różne opinie. I mam nadzieję, że wszyscy zostaniemy uszanowani.”. 

Czytaj więcej

Polityka

Natalia Hatalska: Chciałabym, żebyśmy umieli zaakceptować, że zawsze jest ktoś, kto głosuje inaczej

Europa wypada z wyścigu technologicznego, w którym biorą udział USA i Chiny, ale jest też margina...

Są to realia jednej bitwy po drugiej – silnego oburzingu, nieustannej konieczności opowiedzenia się, bycia aktywistą w sprawie. Z tego żyją właściciele platform społecznościowych, kolonizując kolejne obszary polityczno-społeczne. Zamiast tego, moim zdaniem lepiej choćby pójść do kina i z tego wszystkiego po prostu się pośmiać.