Kampania była tylko dopełnieniem szeregu błędów. Tu trzeba wrócić do wydarzenia sprzed paru lat, kiedy zbyt pochopnie zrezygnowano z formuły LiD. To była szansa na stworzenie ugrupowanie centrolewicowego, otwartego na inne środowiska.

Drugim znaczącym błędem była walka Napieralskiego z Olejniczakiem, która skończyła się wyrzuceniem tego drugiego z kierownictwa partii. To spowodowało podział w partii, który nigdy nie został de facto zasypany.

Po trzecie SLD straciło wybitnych przywódców w Smoleńsku - Szmajdzińskiego, Szymanek-Deresz, Jarugę-Nowacką. To były znaczące postaci Sojuszu, odgrywały istotne role w SLD.

Po czwarte, Napieralski przyjął złą koncepcję kierowania partią, bardzo indywidualną – przez ostatnie półtora roku nie uzupełnił nawet wakatów po Szmajdzińskim i Szymanek-Deresz. To była niedobra koncepcja. SLD przestało być w ostatnich latach wspólnotą ludzi, stało się tylko organizacją wyborczą.

Kto w takim razie zastąpi Grzegorza Napieralskiego? Były prezydent nie chce wskazywać następcy, ale z sympatią wypowiada się, a jakże, o Ryszardzie Kaliszu.

Lista osób, które mają kwalifikacje, żeby przewodniczyć SLD, nie jest taka długa. Ale niech decyzja nie zapada na żadnym tajnym spotkaniu. Ja na pewno nie powiem żadnego nazwiska, żeby mnie nie oskarżano, że chcę kogoś namaścić.
(...) Nie mam żadnych wątpliwości, że jedną z największych zalet Ryszarda Kalisza jest umiejętność dialogu i otwartość. Jeśli lewica chce szukać osoby, która może się poruszać w różnych środowiskach, to on jest świetny. Ale to jest decyzja partii.

Kwaśniewski mówi także o fenomenie Janusza Palikota:

Jeśli Janusz Palikot będzie chciał się ze mną spotkać, to znajdę czas na takie spotkanie. Jak widać, lewica wspólnie może mieć w Polsce około 20 proc. głosów. (...) Wspólna dyskusja więc ma sens. Ale dziś nie pisałbym scenariuszy na daleką przyszłość, bo SLD musi dokonać porządków we własnych szeregach. A Palikot musi się zorientować, czym on sam rządzi

- mówi Kwaśniewski, nie wykluczając sojuszu z Palikotem. -