Pod deklaracją o powołaniu Komitetu podpisało się 26 osób, m.in. gen. Mieczysław Boruta-Spiechowicz, Halina Chorążyna, Władysław Liniarski-Mścisław, Marian Piłka i Wojciech Ziembiński, współzałożyciel Komitetu i redaktor pisma.

Założyciele Komitetu określili się jako Żołnierze Rzeczpospolitej, działacze społeczni oraz Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO). Wojciech Ziemiński w komentarzu do tekstu deklaracji napisał: „W społeczeństwie polskim jest dość siły, by pokonać występujące trudności w wewnętrznym życiu kraju, nie da się jednak tego uczynić z pominięciem kardynalnej zasady zwierzchnictwa narodu. /.../." Jak najszybsze przeprowadzenie wolnych wyborów uznał za „nasze obywatelskie prawo i obowiązek".

W numerze opublikowany został list otwarty do Rady Państwa PRL z datą 26 stycznia 1979 roku o przeprowadzenie wolnych wyborów z wpisaniem na listy wszystkich istniejących ugrupowań społecznych i politycznych. Redakcja pisanego na maszynie i powielanego pisma mieściła się w prywatnym mieszkaniu Wojciecha Ziembińskiego na warszawskich Sadach Żoliborskich. W stopce, oprócz dokładnego adresu, podano numer domowego telefonu. Musiało to zrobić wrażenie na służbach bezpieczeństwa PRL., zaciekle tropiących konspiracyjne gazety i wydawnictwa.

Była to „Rzeczpospolita" walcząca i jawna.