2. Można taką korektę przychodu rozpoznać „na bieżąco", w tym okresie rozliczeniowym, w którym podatnik wystawił fakturę korygującą.
W zależności od przyczyn
Przy tej okazji może się pojawić pytanie, czy przyjęcie jednej z wyżej wskazanych metod powinno być uzależnione od przyczyny korekty. Kryterium, które można przyjąć (i które równocześnie jest proponowane przez część organów podatkowych), jest moment wystąpienia okoliczności powodujących obowiązek korekty. Okoliczności te w określonych przypadkach mogą być już znane w dniu rozpoznania danego przychodu lub kosztu (tak będzie w przypadku popełnienia błędu przez podatnika), ale mogą też pojawić się później (np. w przypadku przyznania rabatu uzależnionego od osiągnięcia pewnego poziomu obrotów).
Wydaje się, że najbardziej poprawną oraz przede wszystkim praktyczną, jednak równocześnie sprzeczną z obecnym podejściem części organów podatkowych oraz sądów administracyjnych, metodą rozpoznania korekt przychodów jest rozpoznawanie ich na bieżąco, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym podatnik wystawił fakturę korygującą, pod warunkiem że korekta dokonywana w ten sposób nastąpi na skutek zdarzeń, które nie były znane w momencie rozpoznania przychodu pierwotnego.
Tym samym, jeżeli błąd w określeniu prawidłowej wysokości przychodu tkwił w złym ujęciu wysokości sprzedaży na fakturze i sama sprzedaż nie uległa później zmianie, to w każdym przypadku podatnik musi się cofnąć do okresu rozliczeniowego, w którym rozpoznał pierwotny przychód (koszt). Wynika to stąd, że już w momencie wystawiania pierwotnej faktury była znana ostateczna wysokość przychodu, natomiast korekta faktury jest efektem błędu popełnionego przy jej wystawianiu. Błąd powinien więc zostać wyeliminowany w okresie, w którym powstał (ze wszystkimi przewidzianymi prawnie konsekwencjami, w tym odsetkami od zaległości podatkowej). Przeciwne podejście doprowadziłoby do zaburzenia wyniku podatkowego i byłoby sprzeczne z podstawowymi zasadami oraz logiką rozliczania podatku.
Powód inny niż błąd na fakturze
Mniej jasna sytuacja występuje w przypadku przyczyn korekty innych niż błędy na fakturze. W takich sytuacjach dyskusyjne wydaje się cofanie się do okresu poprzedniego. Niemniej organy podatkowe również w takich przypadkach prezentują rygorystyczne stanowisko. Na przykład Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji z 21 listopada 2014 r. (IBPBI/1/423-22/14/AP) stwierdziła, że: „zdarzenia powodujące powstanie korekty przychodów powinny zostać uwzględnione w wielkości przychodów poprzez ich zmniejszenie w okresie rozliczeniowym (miesiącu, roku podatkowym), w którym przychody te pierwotnie powstały. Wnioskodawca winien zatem pomniejszyć pierwotnie uzyskane przychody o wartości wynikające z faktur korygujących i w konsekwencji dokonać stosownych korekt w okresie rozliczeniowym (miesiącu, roku podatkowym), w którym pierwotnie wykazał przychód".
Zastosowanie tego podejścia powoduje, że w przypadku korekt na przełomie lat bądź korekt lat jeszcze wcześniejszych konieczne jest złożenie korekty zeznania rocznego CIT-8. Dlatego też, nawet jeśli zdroworozsądkowa może się wydawać korekta przychodów na bieżąco, to podatnicy, którzy nie chcą ryzykować zakwestionowania ich stanowiska przez organy podatkowe, powinni jednak rozważyć cofanie się z korektami do okresu, w którym pierwotnie rozpoznawali przychody.
