Spółka cywilna powstaje na podstawie umowy, przez którą wspólnicy-konkubenci zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego poprzez m.in. wniesienie wkładów finansowych. Na tym etapie życie osobiste konkubentów łączy się z przyjętym przez nich wspólnie celem gospodarczym i działaniem podjętym dla osiągnięcia zysku.
Wkład rzeczowy
Spółka cywilna nie posiada osobowości prawnej (tak jak np. spółka z o.o.). Nie może zatem samodzielnie nabywać praw i zaciągać zobowiązań, np. nabyć na własność nieruchomości i ruchomości. W praktyce spółka cywilna najczęściej korzysta na potrzeby swej działalności gospodarczej z nieruchomości stanowiącej własność jednego ze wspólników-konkubentów, którego aportem (czyli wkładem rzeczowym do spółki) jest wyłącznie prawo korzystania z nieruchomości.
Może jednak zaistnieć sytuacja, że aportem zostanie sama nieruchomość, a wówczas prawo jej własności staje się majątkiem spółki. Jest to majątek wspólników-konkubentów stanowiący ich współwłasność łączną. Podobnie będzie w przypadku nabycia przez spółkę cywilną nieruchomości, która staje się majątkiem spółki (powyższe rozważania dotyczą też nabycia własności ruchomości, np. samochodu).
Wspólność łączna
W spółce cywilnej majątek objęty jest od chwili powstania tzw. wspólnością łączną wspólników, która ma charakter bezudziałowy. Jeśli nieruchomość wniesiona do spółki była wcześniej przedmiotem współwłasności ułamkowej konkubentów, na skutek wniesienia do spółki staje się ona współwłasnością łączną. W wyniku tego wspólników spółki cywilnej-konkubentów obowiązuje zakaz rozporządzania udziałem we wspólnym majątku i w poszczególnych składnikach tego majątku tak długo, jak istnieje spółka. Wspólność ta po rozwiązaniu stosunku spółki przekształca się we wspólność ułamkową.
Wspólność majątku spółki jest regulowana w tożsamy sposób jak majątku małżeńskiego. Oznacza to, że w wypadku majątku spółki stosuje się identyczne zasady do stosunków majątkowych wspólników-konkubentów, jak do majątku małżonków.