Wchodzące dziś w życie przepisy rozporządzenia ministra sprawiedliwości mają zastosowanie do skazanych i sprawców oddanych pod dozór lub zobowiązanych do powstrzymania się od nadużywania alkoholu i narkotyków. Badanie na zawartość tych środków przeprowadzą funkcjonariusze Służby Więziennej.
Podstawowym sposobem stwierdzenia, czy skazany lub sprawca znajduje się pod wpływem takich środków, jest badanie alkomatem lub testerem. Oba mają swoje zalety. Są tanie, łatwe do przeprowadzenia, pozwalają na szybkie uzyskanie wyniku.
Z przebiegu badań sporządza się protokół. Dzieje się tak w trzech przypadkach. Po pierwsze, zawsze gdy wynik badania wskazuje na obecność alkoholu w wydychanym powietrzu lub obecność środka odurzającego lub substancji psychotropowych w organizmie. Po drugie, gdy więzień odmówi poddania się badaniu. I po trzecie, gdy w wyniku jego przeprowadzenia urządzenie pokaże wynik negatywny. Do protokołu trzeba dołączyć wydruki lub wyniki badań.
Jeśli osoba badana nie akceptuje wyniku badania wydychanego powietrza lub śliny, może zażądać jego weryfikacji. Zostanie wtedy poddana badaniu laboratoryjnemu polegającemu na analizie krwi. Pobierana jest ona przez lekarza, pielęgniarkę lub innego pracownika medycznego. Powtórne badanie także pozostawi swój ślad w protokole.
Podstawa prawna: rozporządzenie ministra sprawiedliwości z 25 stycznia 2012 r. DzU z 7 lutego 2012 r., poz. 135
