Nieopłacone postoje w strefie płatnego parkowania w sobotę

Potwierdził to Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie po rozpatrzeniu sprawy zaległej płatności za skorzystanie z miejsca parkingowego w centrum Krakowa. Jesienią ubiegłego roku kierowca otrzymał tytuł wykonawczy obejmujący opłatę dodatkową za nieopłacony 26 stycznia 2008 roku postój należącego do niego Fiata, w strefie płatnego parkowania.

Mężczyzna podniósł zarzuty z ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, które obejmowały nieistnienie obowiązku płatności oraz zarzut braku wcześniejszego doręczenia upomnienia. Pismo kierowcy trafiło do prezydenta miasta.

Urzędnik w postanowieniu stwierdził, że pojazd znajdował się we wskazanym dniu na ulicy, zlokalizowanej w strefie płatnego parkowania, a jego właściciel nie uiścił należnej opłaty parkingowej. Jego zdaniem zdarzenie to potwierdzała wykonana przez kontrolera dokumentacja, tj. kopia zawiadomienia o obowiązku zapłaty opłaty dodatkowej w kwocie pięćdziesięciu złotych oraz fotografie samochodu .

Prezydent miasta stwierdził również, że upomnienie wystawione 18 czerwca 2012 roku zostało kierowcy skutecznie doręczone, zgodnie z procedurą kodeksu postępowania administracyjnego, w trybie doręczenia zastępczego - awizowana przesyłka zwierająca upomnienie nie została podjęta w terminie.

Mężczyzna złożył zażalenie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Wyjaśnił, że w sprawie nie została mu doręczona jakakolwiek dokumentacja potwierdzająca fakt nieuiszczenia opłaty. Dodał, że od 2008 roku, pracował kolejno w Płocku, Pradze, Warszawie i Kraśniku, w związku z czym nie miał możliwości odebrania awizowanej przesyłki, tym bardziej, że urząd pocztowy czynny był od poniedziałku do piątku w godzinach od godziny 8:00 do 15:00, wtedy gdy przebywał poza miejscem zamieszkania.

Wyjaśnił, że od wielu lat nie przebywał w Krakowie i z uwagi na długi okres czasu nie pamięta, czy zdarzenie w ogóle miało miejsce i czy było z jego udziałem. Zwrócił również uwagę na fakt, iż według kalendarza 26 stycznia 2008 roku wypadał w sobotę, a jego zdaniem parkowanie w sobotę nie jest objęte opłatą - należności za postój pobiera się wyłącznie w dni robocze, od poniedziałku do piątku.

SKO utrzymało w mocy postanowienie prezydenta. Wyraziło pogląd, że w uchwale Rady Miasta w sprawie opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych na dzień 26 stycznia 2013 roku, nie było regulacji stanowiącej, iż opłata jest pobierana w dni od poniedziałku do piątku, natomiast istniał zapis, że opłaty pobierane są we wszystkie dni robocze (w sobotę), w godzinach od 10.00 do 18.00 za pomocą kart postojowych i abonamentów postojowych oraz innych elektronicznych form płatności.

Kolegium wyjaśniło, że dopiero w sierpniu 2009 roku zmieniono regulację stanowiąc, iż opłata pobierana jest w dni od poniedziałku do piątku, w godz. 10.00 – 18.00. Dodało, że podniesiony zarzut niedoręczenia upomnienia jest bezpodstawny, gdyż przesyłka była przechowana przez czternaście dni na poczcie, o czym kierowca dwukrotne został powiadomiony awizem.

Sprawa trafiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, który 24 października uchylił oba rozstrzygnięcia. Zdaniem WSA dokonana przez SKO i prezydenta miasta wykładnia pojęcia "dni robocze" była nieprawidłowa, gdyż sobota nie jest dniem roboczym w rozumieniu ustawy o drogach publicznych, zatem kierowca nie musiał płacić kary za nieopłacony postój w ten dzień.

Sąd powołał się na stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego który w uchwale siedmiu sędziów stwierdził , iż " sobota jest dniem równorzędnym z dniem ustawowo wolnym od pracy w rozumieniu przepisów k.p.a." oraz wyraził pogląd, że „ustawodawca w innych procedurach wyraźnie wskazał, iż w przypadku gdy ostatni dzień terminu przypada na sobotę, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu wolnym od pracy".

WSA nadmienił również, że z dniem 1 maja 2001 roku został wprowadzony w Polsce pięciodniowy tydzień pracy, w związku z tym powszechnie przyjęto, że sobota przestała być dniem powszednim i stała się dniem wolnym od pracy (III SA/Kr 356/13).