Mandat z miejskiego monitoringu nie narusza prywatności

System monitorowania miasta prowadzony przez straż miejską zarejestrował wykroczenie, polegające na zaparkowaniu samochodu w odległości mniejszej, niż 10 metrów od przejścia pieszych.

Straż miejska wystosowała pismo do właściciela auta L.Z., wzywające do wskazania osoby, która tego dnia powierzył pojazd do użytkowania.

W związku z tym, iż właściciel nie odpowiedział straż miejska wystąpiła do sądu o ukaranie za popełnienie wykroczenia. Sąd uznał L.Z. winnego popełnienia zarzucanego wykroczenia.

Mężczyzna wezwał prezydenta miasta o usunięcie jego danych w postaci imienia, nazwiska, adresu zamieszkania i numeru rejestracyjnego pojazdu z rejestru prowadzonego przez straż miejską.

W związku z tym, iż prezydent odmówił uwzględnienia żądania, właściciel skierował skargę do Generalnego Inspektora Danych Osobowych. Zakwestionował w niej uprawnienia straży miejskiej do przetwarzania danych osobowych, podnosząc, iż „uprawnienie wynikające z przepisu art. 11 ust 2 i 3 ustawy o Strażach gminnych, w związku z art. 23 ust 1 pkt 2 ustawy o ochronie danych osobowych nie upoważnia straży miejskich do przetwarzania danych osobowych, ponieważ zgodnie z art. 10a ustawy o strażach gminnych – Straż tylko w celu realizacji ustawowych zadań może przetwarzać dane osobowe. Przepisy ustawy o straży przewidują zatem dalej idącą ich ochronę, niż przepisy o ochronie danych osobowych".

Zdaniem ukaranego właściciela auta, brak jest dowodów, że w czasie zdarzenia strażnicy miejscy wykonywali którąkolwiek z czynności wymienionych w art. 11. Przepis ten zawiera ustawową listę zadań straży gminnych. Ten fakt w ocenie L.Z. wskazywał, iż „(...) w sposób nielegalny i z naruszeniem ustawowych przepisów przetwarzano (...) dane osobowe uzyskane podczas obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu zdarzeń w miejscach publicznych".

Generalny Inspektor Danych Osobowych stwierdził, iż przetwarzanie danych było w tym przypadku legalne.

W decyzji z 26 lutego 2014 r. (sygn. DOLiS/DEC-176/14/14716,14718) wskazano na trzy przepisy. Pierwszy to art. 11 ust 1 pkt 2 ustawy o strażach gminnych, zgodnie z którym do zadań straży w szczególności należy czuwanie i kontrola ruchu drogowego – w zakresie określonym w przepisach o ruchu drogowym. Art. 129b ust. 2 pkt 2a Prawo o ruchu drogowym stwierdza, iż Straż Miejska ma prawo do wykonywania kontroli wobec: uczestnika ruchu naruszającego przepisy o zatrzymaniu lub postoju pojazdów. Z kolei art. 11 ust. 2 pkt 1 ustawy o strażach gminnych stanowi, iż w związku z realizowanymi zadaniami straży przysługuje prawo do obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu zdarzeń w miejscach publicznych w przypadku, gdy czynności te są niezbędne do wykonywania zadań oraz w celu utrwalania dowodów popełnienia przestępstwa lub wykroczenia.

W ocenie GIODO niezbędne było przetwarzanie danych osobowych L.Z. dla realizacji uprawnień zawartych w wymienionych przepisach, tj. w celu ustalenia sprawcy wykroczenia. – Przepisem, który wprost uprawnia Straż Miejską do przetwarzania danych osobowych Skarżącego w tym celu, wbrew jego twierdzeniom, jest art. 10a ustawy o strażach gminnych –wskazano.

Co mówią przepisy

Straż w celu realizacji ustawowych zadań może przetwarzać dane osobowe, z wyłączeniem danych ujawniających pochodzenie rasowe lub etniczne, poglądy polityczne, przekonania religijne lub filozoficzne, przynależność wyznaniową, par-tyjną lub związkową, jak również danych o stanie zdrowia, kodzie genetycznym, nałogach lub życiu seksualnym, bez wiedzy i zgody osoby, której dane te dotyczą, uzyskane: