Dokumentacja medyczna jest własnością podmiotu udzielającego świadczeń medycznych (czyli np. szpitala, publicznej przychodni lub lekarza prowadzącego indywidualną praktykę). Ciąży na nim obowiązek przechowywania jej przez co najmniej 20 lat, a w przypadku zgonu pacjenta na skutek uszkodzenia ciała - przez 30 lat. Pacjent ma jednak zagwarantowany prawem dostęp do dokumentacji medycznej dotyczącej jego stanu zdrowia oraz udzielonych mu świadczeń zdrowotnych. Może nie tylko przeglądać dotyczące go dokumenty i żądać sporządzenia z nich wyciągów, odpisów lub kopii, ale także wnosić o wydanie oryginału dokumentacji.
Zgodnie z przepisami oryginały dokumentów gromadzonych przez podmioty udzielające świadczeń zdrowotnych mogą być wydawane pacjentom, ich przedstawicielom ustawowym lub osobom przez pacjenta upoważnionym.
- Powinno to nastąpić za pokwitowaniem odbioru z zastrzeżeniem zwrotu po wykorzystaniu. Pacjent nie powinien być proszony o pozostawienie dowodu osobistego, jako zastaw. Zgodnie z art. 33 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych, dowodu osobistego nie wolno bowiem zatrzymywać, z wyjątkiem przypadków określonych w ustawie – przypomina rzecznik praw pacjenta.
Dodaje, że zatrzymanie dowodu nie ma żadnego uzasadnienia także z tego powodu, że w razie nieoddania oryginału dokumentacji, podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych dysponuje wszystkimi danymi, które zamieszczone są w dowodzie osobistym i mogą być pomocne przy ewentualnym dochodzeniu zwrotu. W myśl art. 25 pkt 1 ustawy z 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, dokumentacja medyczna zawiera co najmniej oznaczenie pacjenta, pozwalające na ustalenie jego tożsamości, m.in. imię i nazwisko, PESEL, adres zamieszkania. Poza tym przed wydaniem oryginału dokumentacji medycznej podmiot leczniczy ma obowiązek pozostawić sobie kopię lub pełny odpis wydawanej dokumentacji.
