Nowe prawa Polaka do leczenia w krajach Unii

[b]Rz: Co zmieni dla Polaków przemieszczających się po UE wejście 1 maja w życie rozporządzenia 888/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego?[/b]

Ci, którzy posiadają w Polsce prawo do świadczeń zdrowotnych, a po 1 maja będą czasowo przebywać w innym państwie UE, nadal będą mieć prawo do tzw. świadczeń niezbędnych. Nie ma ich katalogu. Zakres niezbędnego leczenia zależy m.in. od przewidywanej długości pobytu za granicą. Im pobyt jest dłuższy, tym zakres szerszy. Świadczenia niezbędne nie przysługują jednak osobom, które wyjeżdżają do innego państwa wyłącznie po to, by z nich skorzystać.

[b]Nie mamy zatem gwarancji wykonania pewnych usług medycznych?[/b]

O tym, czy w konkretnej sytuacji dane świadczenie przysługuje, decyduje lekarz z innego państwa UE przyjmujący pacjenta. System koordynacji opiera się na zaufaniu do jego oceny medycznej i podjętych działań. W państwach UE zakres świadczeń z obowiązującego tam systemu opieki zdrowotnej jest różny.

[b]Czy zatem od maja ubezpieczeni coś zyskują?[/b]

Lepszy dostęp do leczenia będą mieć emeryci, renciści oraz członkowie ich rodzin mieszkający w innym państwie niż to, w którym są ubezpieczeni. Od 1 maja mają prawo do korzystania z pełnego spektrum świadczeń zarówno w miejscu zamieszkania, jak i w kraju, w którym mają ubezpieczenie. Zasada ta obejmie także członków rodzin pracowników przygranicznych (mieszkających w jednym, a pracujących w sąsiednim państwie).

Ponadto wszystkim, którzy mieszkają w innym państwie niż to, w którym są ubezpieczeni, łatwiej będzie załatwić formalności związane z uzyskaniem zgody na leczenie planowane. Wniosek w tej sprawie ubezpieczony złoży do swojej instytucji ubezpieczeniowej za pośrednictwem instytucji państwa, w którym mieszka. Jeżeli zatem polski ubezpieczony mieszkający np. w Austrii będzie się chciał zwrócić o zgodę na planowane leczenie np. w Czechach, to wniosek złoży bezpośrednio do austriackiej kasy chorych, a nie do NFZ. Jeżeli kasa austriacka nie będzie mogła zapewnić na czas wymaganego leczenia, to będzie zobowiązana przekazać ten wniosek do NFZ, który go rozpatrzy. Ponadto, co jest nowością, gdy będzie potrzebne pilne leczenie ratujące życie, instytucja miejsca zamieszkania – w omawianym przykładzie austriacka kasa chorych – będzie mogła wydać zezwolenie na leczenie planowane w innym państwie UE w imieniu NFZ. Dodajmy, że nowe przepisy będą obowiązywać w państwach UE, natomiast w odniesieniu do Norwegii, Islandii, Liechtensteinu i Szwajcarii stosowane będą dotychczasowe.

[b]Czy nowe przepisy nie otwierają np. furtki dla ciężarnych, aby rodziły za granicą?[/b]

Te regulacje nie mają związku z ewentualną turystyką medyczną. Osoby ubezpieczone w jednym państwie mają prawo skorzystać z tzw. leczenia planowanego na terenie innego państwa UE, ale za wcześniejszą zgodą instytucji, w której zainteresowany jest ubezpieczony. Powinny ją również uzyskać kobiety wyjeżdżające z Polski do innego państwa UE w celu skorzystania ze świadczeń okołoporodowych. Od osób, które bez zgody, posługując się tylko europejską kartą ubezpieczenia zdrowotnego (EKUZ), skorzystały z leczenia planowanego w innym państwie UE, NFZ będzie dochodził zwrotu kosztów leczenia.

[b]Czy coś się zmienia w sytuacji migrujących pracowników?[/b]

Zasadniczo nie. Tak jak dotychczas będą mieli prawo do świadczeń zdrowotnych na zasadach obowiązujących w państwach, w których wykonują działalność zawodową. Oddziały wojewódzkie NFZ będą nadal wydawać EKUZ polskim pracownikom delegowanym do pracy w innym państwie UE, jeżeli oddelegowanie nie będzie przekraczać 12 miesięcy. Jeżeli czas oddelegowania jest dłuższy, to pracownik otrzyma formularz E 106, który w przyszłości zostanie zastąpiony tzw. dokumentem przenośnym S1.