Co hamuje kariery kobiet

[b]Rz: Czy po przegłosowaniu 35 procent kwot płci na listach wyborczych Polki powinny teraz zabiegać o podobne udziały we władzach firm?[/b]

[b]Henryka Bochniarz:[/b] Szklany sufit w polskim biznesie istnieje. To nie ulega wątpliwości. Często podaję przykład sektora finansowego. 70 proc. pracowników stanowią tam kobiety, ale w zarządach jest ich tylko 6 proc. Z drugiej strony w publikacjach o ostatnim kryzysie finansowym jako jedną z jego przyczyn powszechnie wskazuje się fakt, że zarządy i rady nadzorcze funduszy i banków inwestycyjnych były zdominowane przez mężczyzn. I wciąż są. Sądzę więc, że warto byłoby i tam zastosować politykę równościową. Na rynku pracy jest wiele świetnie wykształconych kobiet, ale coś je blokuje w zdobywaniu wyższych pozycji. Trzeba zadać sobie pytanie, co to takiego.

[b]Według ekspertów jedną z przyczyn jest podejście samych kobiet do kariery korporacyjnej?[/b]

Tak, kobiety często same się z niej eliminują. W rezultacie organizacyjne zasady funkcjonowania firm są określane przez mężczyzn i tworzy się błędne koło. Mężczyźni nie muszą pamiętać, że w poniedziałki o 18.00 w szkole są wywiadówki, bo na te wywiadówki nie chodzą. Tymczasem kobieta wie, że jeśli awansuje na wyższe szczeble, będzie musiała dostosować do tego systemu także inne sprawy, którymi chce się zajmować. Niekiedy więc uznaje, że skoro decyduje się na karierę zawodową, musi zrezygnować z rodziny. Jednak wiele kobiet chce mieć dzieci, chce uczestniczyć w ich wychowaniu, choć zdają sobie sprawę, że awansując, będą musiały za to zapłacić. To może zmienić się tylko wtedy, gdy na wysokich stanowiskach będzie więcej kobiet. Pamiętam sytuację z jednej ze spółek, w której byłam jedyną kobietą w radzie nadzorczej. Zawsze w Wigilię w południe mieliśmy spotkanie w Bristolu. Podsumowywaliśmy rok, piliśmy szampana i, mniej więcej o trzeciej–czwartej po południu, wracaliśmy do domu.

[wyimek]Rozsądni mężczyźni sami będą zabiegać o większy udział kobiet we władzach firm[/wyimek]

[b]Czyli wtedy, gdy tam wszystko było już gotowe do Wigilii? [/b]

Tak. Dopiero po jakimś czasie się zorientowałam, że moi koledzy po prostu wybywali z domów na czas przygotowań. A ja, choć moja rodzina bardzo mi pomagała, chciałam być przy szykowaniu potraw, nakrywaniu do stołu. Z Bristolu pędziłam więc do domu.

W końcu, w czwartym czy piątym roku, powiedziałam, że chcę w domu przygotowywać Wigilię i nie będzie już spotkań w południe 24 grudnia. Skończyły się, ale ile czasu mi to zajęło… Ten przykład pokazuje jednak, że dopóki agenda w firmach będzie układana przez mężczyzn, część kobiet świadomie będzie się wycofywać z kariery. I będzie miało to swoje przełożenie na inne rzeczy, choćby na sposób podejmowania decyzji biznesowych.

[b]Czy jednak trzeba zmieniać to ustawowo, czy może wystarczą zapisy w kodeksach dobrych praktyk?[/b]

W kodeksie dobrych praktyk spółek giełdowych jest już wpisana rekomendacja, by firmy zapewniały zrównoważony udział kobiet i mężczyzn we władzach. Tylko że jeśli zostawimy to procesom naturalnym, takie zmiany zajmą 50 lat. Czy jako kraj na dorobku, mając tak fantastyczne kobiety, możemy sobie pozwolić na to, by nie pełniły one znaczących funkcji tylko dlatego, że mężczyźni nie chcą się posunąć na tej ławce? W niedawnej dyskusji o rozwoju Polski w następnych 20 – 30 latach podkreślano, że już praktycznie wyczerpaliśmy wszystkie naturalne czynniki tego rozwoju, w tym np. naszą przedsiębiorczość. Co więc mogłoby sprawić, że będziemy rozwijać się szybciej niż inni, skoro nie mamy ani doświadczeń w nowych technologiach, ani dużych pieniędzy? Tym potencjałem mogą być kobiety.

[b]Więc postulatem przyszłorocznego Kongresu Kobiet będą kwoty w zarządach?[/b]