W 2006 r. o świadczenia rodzinne winnych państwach unijnych ubiegało się prawie 31 tys. osób, a w 2005 r. formularze z serii E 400 potwierdzono 17828 osobom. Oznacza to, że tyle osób ubiegało się o przyznanie świadczeń rodzinnych winnym kraju członkowskim UE. W roku naszego przystąpienia do Unii Europejskiej (po 1 maja 2004 r.) potwierdzono 3801 formularzy z serii E 400. W 2006 r. najwięcej osób ubiegało się oświadczenia rodzinne w Niemczech (12 315), Wielkiej Brytanii (5136) i Irlandii (4208). Najmniej - na Litwie (1), w Grecji i na Cyprze (3) oraz na Węgrzech (4).
Najbardziej obciążone sprawami związanymi z koordynacją systemów zabezpieczenia były regionalne ośrodki polityki społecznej w województwach opolskim, małopolskim i śląskim. W 2004 r. w województwie opolskim zrealizowano więcej spraw z zakresu świadczeń rodzinnych w związku z koordynacją systemów zabezpieczenia społecznego w Unii Europejskiej niż łącznie w całej Polsce. W 2005 r. wzrosło zainteresowanie w pozostałych województwach; regionalny ośrodek polityki społecznej w Opolu obsłużył 30 proc. spraw w skali kraju.
Znacznie mniej przybyszy z zagranicy ubiega się oświadczenia rodzinne w Polsce. Ich wysokość nie jest atrakcyjna dla obywateli innych państw UE. W Niemczech np. zasiłek na pierwsze dziecko wynosi 154 euro, a u nas -43 zł. W 2004 r. wydano cudzoziemcom 46 decyzji w sprawie ustalenia prawa do polskich świadczeń rodzinnych, z czego w województwie opolskim - 30. W 2005 r. tych decyzji było już 719, z czego w województwie opolskim zrealizowano 457 spraw.
Prawo do świadczeń rodzinnych w innym kraju Europy mają te rodziny, w których jeden z rodziców wyjechał do pracy w innym państwie unijnym, a jego dzieci mieszkają w Polsce. Mogą one pobierać świadczenia rodzinne u nas albo za granicą, ale tylko jedno, z jednego tytułu. Oznacza to, że nie można otrzymywać dwóch świadczeń w pełnej wysokości.
Starający się o pomoc dla rodziny muszą pamiętać, że każdy kraj unijny ma swój system świadczeń rodzinnych. O tym, jakie warunki trzeba spełnić, by nabyć do nich prawo, stanowią przepisy poszczególnych krajów. Natomiast rozporządzenia unijne koordynują systemy zabezpieczenia społecznego. Mają one zapobiec pobieraniu dwóch pełnych świadczeń w dwóch państwach.
