CyberPolska odebrała nazwę Bezpartyjnym Samorządowcom. Będzie proces?

Inaczej zmianę nazwy przez CyberPolskę ocenia Marcin Maranda, wiceprzewodniczący federacji skupiającej ruch Bezpartyjnych Samorządowców. – Raczej tej sprawy nie zostawimy. Będziemy zastanawiać się na najbliższym zarządzie, jakie podjąć kroki – zapowiada. – Według mojej oceny nie ma przesłanek do funkcjonowania partii pod taką nazwą, bo jest przypisana do naszego środowiska. Istnieje już stowarzyszenie Bezpartyjni Samorządowcy, będące jednym z założycieli naszej Ogólnopolskiej Federacji Bezpartyjni i Samorządowcy – wyjaśnia Maranda.

Nie jest to pierwszy przypadek plagiatu w polskiej polityce. Np. w 1993 r. poseł Adam Słomka zarejestrował Polską Unię Pracujących, która nie tylko nazywała się podobnie do Unii Pracy, lecz nawet zgłaszała kandydatów o identycznych nazwiskach, by podebrać tej drugiej głosy. W 2005 r. działacze Ligi Polskich Rodzin zarejestrowali Partię Demokratyczną, zmuszając ugrupowanie będące kontynuacją Unii Wolności do przyjęcia nazwy Partia Demokratyczna – demokraci.pl. Przed rokiem zaś „Rzeczpospolita” ujawniła, że mało znany polityk Włodzimierz Zydorczak zmienił nazwę swojej partii Jeden-PL na Polska 2050, tuż przed rejestracją ruchu Szymona Hołowni. Ten drugi przyjął ostatecznie nazwę Polska 2050 Szymona Hołowni.

Czy podszycie się pod nazwę bardziej znanego ugrupowania ma w ogóle polityczny sens? – To zależy, jakie są cele takiego działania, bo zazwyczaj nie chodzi o sukces wyborczy – twierdzi dr  Sergiusz Trzeciak, ekspert od marketingu politycznego z Polskiego Instytutu Liderów. – Najczęściej celem jest wymuszenie jakiś warunków w środowisku, pod który się podszywamy, czy odebranie mu głosów, co może działać na korzyść trzeciego gracza. Czasami podszycie się pod znaną nazwę ma na celu zdobycie rozgłosu – wylicza.

O co chodzi tym razem? Lider nowej partii twierdzi, że nie realizuje żadnego ukrytego celu. – Chcemy zbudować ugrupowanie zdolne do walki z partyjnymi molochami – mówi Trzewik.