Praca za granicą: Kto musi rozliczyć się w Polsce

Praca za granicą to już powszechne zjawisko. Coraz więcej Polaków wyjeżdża w celach zarobkowych albo wykonuje pracę zdalną dla firm z innych państw. Coraz częściej podatnicy mają też wątpliwości, czy i w jakiej formie powinni rozliczyć się z polskim fiskusem.

– Zaraz po studiach wyjechałam do pracy do Berlina. Mieszkam tu już trzy lata, mam narzeczonego Niemca. Do Polski przyjeżdżam raz na kilka tygodni, żeby odwiedzić rodziców i przyjaciół. Czy powinnam płacić tu jakieś podatki? – pyta czytelniczka.

Kluczowe jest rozstrzygnięcie, czy dana osoba jest polskim rezydentem podatkowym. Pod uwagę bierze się dwa kryteria: ośrodek interesów życiowych lub pobyt ponad 183 dni w roku. Czytelniczka nie spełnia żadnego z tych warunków, więc należy uznać, że przestała być polską rezydentką.

Czytaj także:

Czytaj także:

Praca za granicą: co warto wiedzieć o uldze abolicyjnej

Pracujący za granicą, dopłacą PIT w Polsce

Ograniczenie ulgi przyspieszy decyzję o wyprowadzce za granicę

Potwierdzają to też wyjaśnienia Ministerstwa Finansów. Według MF w pewnym uproszczeniu można przyjąć, że osoba fizyczna, która przeniosła się na stałe za granicę razem ze swoją rodziną, nie jest już polskim rezydentem podatkowym. Natomiast jeżeli ktoś wyjeżdża do pracy za granicę na krótki czas i wraca do Polski (np. przebywa tu jej rodzina), to jako polski rezydent podatkowy podlega opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Ministerstwo Finansów zaznacza, że ocena rezydencji podatkowej wymaga analizy całokształtu okoliczności dotyczących związków z danym państwem. Powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W razie wątpliwości można też wystąpić o interpretację podatkową. Skarbówka zajmowała się niedawno przypadkiem podatnika, który na stałe opuścił kraj, ale czerpie zyski z udziału w polskich spółkach. Miał wątpliwości, w którym kraju zapłacić podatki. Fiskus uznał w interpretacji nr (0113-KDIPT2-3.4011.491. 2020.2.RR), że mężczyzna spełnia przesłanki pozwalające uznać go za osobę mającą miejsce rezydencji w Danii, gdyż tam mieszka z rodziną i pracuje, a jego dzieci chodzą do duńskiej szkoły. Nie ma więc nieograniczonego obowiązku podatkowego w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o PIT. To oznacza, że nie rozlicza w Polsce dochodów z Danii. Ten, kto przestał być polskim rezydentem, zapłaci tu natomiast podatek od polskich dochodów, np. wynajmu mieszkania.