Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego w tej sprawie kluczowe znaczenie ma treść art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten mówi, że podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c (czyli podatkiem liniowym). W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania, a jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego – do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia tej działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.
Złożenie zatem stosownego oświadczenia przesądza o opodatkowaniu dochodów podatnika podatkiem liniowym. A to oznacza, że powinien się rozliczać w ten sposób niezależnie od wysokości dochodów.
[wyimek]Wspólne rozliczenie z małżonkiem nie jest możliwe w sytuacji, gdy chociażby jeden z małżonków wybrał podatek liniowy[/wyimek]
Fakt, że skarżący nie osiągnął żadnych przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, oznacza jedynie, że nie doszło do powstania zobowiązania podatkowego. Nie jest to jednak równoznaczne z tym, że zasady te nie miały do podatnika zastosowania. Zgodnie z art. 4 ordynacji podatkowej obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.
Podatnik podlegał tak rozumianemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych. Podlegał mu przy tym – zgodnie ze swoim wyborem – na zasadach określonych w art. 30c ustawy podatkowej. Unormowanie to miało zatem do niego zastosowanie.
