Pościel to nie urządzenie

Tak uznał [b]dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 19 maja 2010 r. (nr IPPB4/415-191/10-2/JS)[/b].

Stanowi ona odpowiedź na pytanie podatniczki będącej osobą o znacznym, trwałym stopniu niepełnosprawności. Aby ulżyć swoim dolegliwościom, kupiła ona w 2009 r. pościel rehabilitacyjną za 2100 zł.

Dyrektor izby nie podzielił jednak opinii co do przysługującego jej prawa do odliczenia tego wydatku od dochodu za 2009 r. zgodnie z art. 26 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=848A27BDEC0C3DB5ADC7A90E8E400613?id=346580]ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (updof)[/link].

Podatniczka przekonywała, że używanie pościeli ułatwia jej wykonywanie czynności życiowych, łagodzi bóle i ułatwia poruszanie się.

Zdaniem dyrektora IS w Warszawie rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń zawiera art. 26 ust. 7a updof, a zasady i warunki dokonywania odliczeń – ust. 7b – 7g.

Zgodnie z przepisami za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Ich wysokość – z pewnymi wyjątkami – jest w myśl art. 26 ust. 7c ustalana na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie.

Warunkiem odliczenia (art. 26 ust. 7d) jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek, orzeczenia o zakwalifikowaniu przez odpowiednie organy do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej (lub częściowej) niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo socjalną. Do odliczenia uprawnia też orzeczenie o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16. roku życia, wydane na podstawie odrębnych przepisów.

Podatnik w ramach ulgi rehabilitacyjnej może więc odliczyć wyłącznie wydatki na zakup sprzętu, urządzeń indywidualnego przeznaczenia, niezbędnego w rehabilitacji oraz ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Ale [b]tylko i wyłącznie tych o charakterze szczególnym (niestandardowym), koniecznych w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiających jej wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wynika z niepełnosprawności. Taki sprzęt musi mieć właściwości leczniczo-rehabilitacyjne.[/b]

Pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności istnieć musi ścisły związek, zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu.

[b]Pościel rehabilitacyjna rzeczywiście poprawia ogólny stan zdrowia podatniczki, ale wyrób ten nie jest sprzętem, urządzeniem czy narzędziem technicznym niezbędnym w rehabilitacji bądź ułatwiającym wykonywanie czynności życiowych i nie ma cech indywidualnych[/b].

"Nie kwestionując walorów jakościowych przedmiotowej pościeli, należy stwierdzić, iż wyrób ten mieści się w kategorii dóbr powszechnego użytku, z których w zwykły sposób korzystać może ogół osób niezależnie od faktu ewentualnej niepełnosprawności" – czytamy w uzasadnieniu.