Pożegnanie Megana

Nie ma nawet hasła w Wikipedii, choć jego dorobek imponujący i niekwestionowany. Potemkowski był trochę staroświecki, bo życzliwy ludziom, także tym wyśmiewanym. Ciepły w pisarstwie jak Czechow i ciepły w kontaktach osobistych. Miałem okazję blisko z nim współpracować kilka lat temu. Z tego okresu zostały mi w szufladzie Jego znakomite, krótkie opowiadania, nigdy niepublikowane. Szkoda, więc przynajmniej teraz przypominamy publiczności tę zupełnie osobną, sarkastycznie przyjazną twórczość. Żegnaj, Anatolu.

[i]Maciej Rybiński[/i]

[srodtytul]Polemika[/srodtytul]

Z zainteresowaniem śledziliśmy wymianę myśli posłów Jęka i Barłożyńskiego na temat zgłoszonych przez nich inicjatyw gospodarczych.Zdaniem posła Jęka inicjatywa posła Barłożyńskiego grozi zaprzedaniem kraju zagranicznemu kapitałowi i w konsekwencji utratą niepodległości.Chybionemu projektowi posła Barłożyńskiego poseł Jęk przeciwstawia własny, przemyślany i niebudzący zastrzeżeń.

Poseł Barłożyński odpowiedział po męsku, wyrażając opinię, że projekt posła Jęka cofa nas do epoki stalinowskiej i prowadzi do zagrożeń ekologicznych.Poseł Jęk zareagował twierdzeniem, że polemika na tym poziomie jest poniżej jego godności i że nie reagowałby na majaczenia posła Barłożyńskiego, gdyby interes kraju nie wymagał zajęcia stanowiska wobec zbrodniczych insynuacji godzących w realizację jego inicjatywy.Przechodząc do konkretów, poseł Jęk oświadczył, że uważa posła Barłożyńskiego za sprzedawczyka, który nie ma prawa wypowiadania się w sprawach państwowej wagi, ponieważ jest to policzek dla społeczeństwa.Powyższą opinią poseł Barłożyński poczuł się urażony i nazwał posła Jęka głupią świnią, kanalią i łapownikiem. Ponadto oświadczył, że poseł Jęk nie wierzy w Boga, na co ma niezbite dowody.Na zakończenie poseł Barłożyński złożył obietnicę pokrzyżowania spisku posła Jęka, zmierzającego do przyłączenia Trzeciej Rzeczypospolitej do Białorusi.

Z ciekawości zajrzeliśmy do projektu obu posłów.

Obydwaj proponują pobieranie opłat od kierowców przejeżdżających przez most na rzece Pilejce. Życie polityczne ożywia się w odczuwalny sposób.

[i]Megan[/i]

[srodtytul]Zakupy[/srodtytul]

Pod wpływem reklam prasowych, radiowych i telewizyjnych odwiedziliśmy dom towarowy w śródmieściu. Było kolorowo. Ładnie było.

Zaraz podeszła do nas miła panienka, widząc, że się rozglądamy niepewnie. Ładna panienka. Kolorowa.

– Czy mogę w czymś pomóc?Było tyle różnych produktów, że potrzebowaliśmy pomocy. – Oj tak! – ucieszył się poeta Koszon. – Szukamy czegoś, co by nie było ekologiczne.

– Przepraszam, nie rozumiem – powiedziała panienka. – Chodzi nam o jakiś produkt zawierający koncentraty – wyjaśniła baronowa Sołowiejczyk. – Czy jest coś takiego?

– Ależ skąd?! – panienka żachnęła się.

Nie traciliśmy nadziei, że jednak coś kupimy.

– Może przynajmniej coś jest sztucznie barwione? – spytał Bezpalczyk. – Mam na myśli barwniki syntetyczne...

Panienka rozłożyła ręce. – Mamy tylko naturalne barwniki.Była nadal pełna najlepszych chęci.

– Może w dziale chemii gospodarczej znajdą państwo coś dla siebie?

– Oczywiście – przyznała baronowa. – Trzeba było od tego zacząć.

W chemii gospodarczej też było kolorowo i przyjemnie. Określiliśmy dokładnie, o co nam chodzi.

– Proszek do prania z fosforanami, zatruwający środowisko naturalne, nieusuwający plam nawet po burakach. Niszczący kolory, w opakowaniach niepodlegających recyklingowi. – Nie ma czegoś takiego – powiedziała tamtejsza panienka. Też kolorowa i też ładna. – Zresztą po co to państwu?

– Dla higieny psychicznej – wyjaśniła baronowa Sołowiejczyk.

– Może jest spray z freonem? – spytał Bezpalczyk.

Nie było.– Duszno tu – powiedziała baronowa. – Atmosfera nie sprzyja rozwijaniu indywidualnych upodobań!Wyszliśmy. W drzwiach buchnęło spalinami z ulicy. Mogliśmy odetchnąć pełną piersią!

[i]Megan[/i]

[srodtytul]Kariera[/srodtytul]

Debiutancka powieść Nikusia Samotrackiego pt. „Najazd na zajazd” nie wzbudziła większego zainteresowania na rynku wydawniczym.

Mniejszego też nie.

Autor, nieco zrażony do prozy, podjął działalność poetycką. Po ukazaniu się tomiku poezji „Mroczny kandelabr”, jedno z pism stołecznych zamieściło w dziale miejskim notatkę, informującą o zamieszkach, wywołanych w księgarni Nowości wydawnicze przez nabywców „Kandelabra”, żądających zwrotu pieniędzy. Interweniowała policja.

Nie przeszła bez echa również książeczka pt. „Miauknij koteczku” wydana w cyklu „Wierszyki dla najmłodszych przez Instytut Wydawniczy Bobas. Młodzi czytelnicy zdemolowali lokal Instytutu. W notatkach prasowych podkreślano niestosowność udziału rodziców w zajściach.

Dotknięty do żywego i zrażony do poezji Nikuś Samotracki postanowił poświęcić się dramatopisarstwu.

Komedia Samotrackiego pt. „Syjonista w przeręblu” została poddana nieprzyjaznej krytyce w kwartalniku „Boże coś Polskę”, będącym organem prasowym Związków Zawodowych Katolików. Autor opracowania zarzucił Samotrackiemu tendencje filosemickie.