List otwarty doktora Jacka Łęskiego

Pierwsza data to setne urodziny Czesława Miłosza, a druga to początek polskiej prezydencji w Unii. W obu wypadkach niezliczeni publicystyczni guwernerzy sprawdzają Polaków, czy z dostatecznym entuzjazmem świętują obie daty. Kto nie wymachuje biografią pióra Franaszka i nie zachwyca się multikulturowością Miłosza, ten jest pouczany, że jego sumienie obciąża „największa hańba polskiej kultury", jak orzekł Adam Michnik.

A jak ktoś skrytykuje rząd w czasie prezydencji, to się dowie, że jest antypolskim awanturnikiem.

Skąd wiem, jak może być z pouczaniem w czasie polskiej prezydencji? Bo pouczać będą mnie z pewnością ci sami, co dziś robią z Miłosza bożka. Ludwik Stomma, opisując w „Polityce" kontrowersje związane z reżyserem koncertu inaugurującego polską prezydencję, pisze: „Jest sto powodów, żeby nienawidzić Kuby Wojewódzkiego. Jest inteligentny, bogaty, oczytany, zna się na tym co robi, nie przejmuje się zawistnikami".

Boże! Który to już raz ta sama stara płyta? „Jest sto powodów, aby zazdrościć Michnikowi. Znany w świecie, oczytany, inteligentny...".

Zmarł Peter Falk. Przez ostatnie 25 lat walczył z utożsamianiem go z porucznikiem Columbo. Bezskutecznie, ale i niepotrzebnie. To jedna z najinteligentniejszych kreacji we współczesnym filmie kryminalnym. Obok ekranizacji powieści Agaty Christie były to najciekawsze kryminały pokazujące meandry ludzkiej psychiki.

Dla mnie, należącego do pokolenia, które chłonęło ten serial w latach 70. i 80., były to jedyne filmy, które pokazywały ludzi z amerykańskich elit.

Kiedyś ze zdziwieniem z rozmowy z Markiem Jurkiem dowiedziałem się, że on tak samo wtedy, 30 lat temu, oprócz czerpania przyjemności z oglądania kryminalnej zagadki analizował „Columbo" jako próbkę kapitalistycznej normalności.

W serialu przedstawiano pisarzy, biznesmenów, aktorów, prawników – ludzi, którzy mieli klasę, choć ulegali nadziei, że morderstwo pozwoli im zrealizować jakieś plany życiowe.

Serial prócz wątku kryminalnego pokazywał, że duże pieniądze w USA wiążą się zazwyczaj z wysoką kulturą osobistą. Że sukces i bogactwo wymagało ciężkiej pracy i pomysłowości. Dzięki Columbo w latach PRL pokazano – zapewne lekceważąc siłę przekazu jakiegoś tam kryminałku – kawałek prawdziwej Ameryki.

Czy ludzie dobrej woli odezwą się w sprawie sądowych badań psychiatrycznych Jarosława Kaczyńskiego? – pytałem dwa tygodnie temu. Znalazł się taki odważny w Radomsku. To pan doktor Jacek Łęski senior, ojciec mojego niegdysiejszego kolegi-dziennikarza z „Życia". Napisał on w liście otwartym, który wydrukowała parę dni temu „Rzepa": „Apeluję do kolegów lekarzy psychiatrów, biegłych sądowych: zbojkotujcie to postanowienie (o badaniach Kaczyńskiego). Czyniąc to, nie wyrządzicie jakiejkolwiek szkody żadnemu ze swych pacjentów. Nie bierzcie udziału w brudnej politycznej robocie niezależnie od tego, czy jesteście bezpartyjni, czy do jakiejś partii należycie".

Ważne i mądre słowa. Czy jacyś inni lekarze zdecydowali się na taki protest?