Nie pamiętam już, czym konkretnie był, ani w jakim celu go wykorzystywano. Za to wydaje mi się, że wiem, co oznaczał. Wysoki słup, być może z jakimś przekaźnikiem na czubku, wiele lat temu runął na ziemię. Pewna gazeta w rubryce „zdjęcie dnia” uwieczniła ten upadek lapidarnym podpisem: „Był najwyższy, jest najdłuższy”.

Jerzy Pilch mawiał, że pisać należy tak, by każde zdanie z osobna dało się wyciągnąć z kontekstu i ssać jak cukierek. Possijmy więc przez chwilę ten zgrabny greps, tym bardziej że jak mało który genialnie nadaje się on do wyciągnięcia z kontekstu. I umieszczenia w innym, nieskończenie szerszym. Gdyby rzucono nam wyzwanie streszczenia historii naszej cywilizacji w ostatnich kilku wiekach w czterech słowach, lepszych nie dalibyśmy rady znaleźć. Zmiana, jaka się dokonała – w nas i dookoła – polega w zasadzie jedynie na zmianie kierunku. Marzenia, lęki i ambicje pozostały wciąż te same. Kiedyś tylko próbowaliśmy się ku nim wspinać, teraz – staramy się dopełznąć. W przeciwieństwie do wielu pokoleń naszych przodków znajdujemy się jednak w tej uprzywilejowanej sytuacji, że proces podmiany sensów, wypłukiwania prawdziwych znaczeń zaszedł wystarczająco daleko, by dostrzec go gołym okiem. A najlepszy moment, by przyjrzeć się mu z bliska wypada w najbliższy wtorek, uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.