Wpierwszej księdze „Polityki” Arystoteles dowodzi, że człowiek ze swojej natury stworzony jest do życia w państwie. Człowiek jest zwierzęciem politycznym, ponieważ potrzebuje żyć w zorganizowanej grupie społecznej – ale tym, co go odróżnia od innych gatunków społecznych, jak pszczoły czy mrówki, jest fakt, że posiada mowę. Posługiwanie się językiem, który nie tylko służy do komunikowania innym swojej radości, bólu, głodu czy nadchodzącego niebezpieczeństwa, ale również do wartościowania rzeczy i dyskutowania o abstrakcyjnych bytach, stanowi według Arystotelesa najbardziej istotny dowód na to, że nie możemy żyć poza państwem.