[b]Trybunał Konstytucyjny orzekł 16 czerwca 2009 r. (SK 42/08)[/b], że takie rozwiązanie przyjęte w ustawie o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób skazywanych przez sądy komunistyczne za walkę o niepodległość Polski nie narusza praw do własności i dziedziczenia.
Skargę konstytucyjną na ten przepis złożył Edward B., brat skazanego i zamordowanego w 1952 r. bojownika antykomunistycznej partyzantki WiN. Uzyskał na mocy ustawy sądowe unieważnienie wyroku na brata. Sądy dwóch instancji odmówiły mu jednak przyznania odszkodowania i zadośćuczynienia za krzywdę będącego konsekwencją tego orzeczenia.
Uzasadniły, że art. 8 ust. 1 tej ustawy nie uprawnia go do tego. Wynikające z unieważnienia niesprawiedliwego orzeczenia prawo do ubiegania się o rekompensatę od Skarbu Państwa daje on bowiem wyłącznie represjonowanym, a w razie śmierci takiej osoby – jej małżonkowi, dzieciom i rodzicom.
Edward B. twierdził, że ta regulacja jest niezgodna z art. 64 konstytucji, który gwarantuje każdemu prawo do własności i do dziedziczenia objęte równą dla wszystkich ochroną. Ustawa wyróżnia zaś w sposób nieuzasadniony tylko niektórych krewnych, przekazując im prawo do odszkodowania. Zdaniem skarżącego krąg uprawnionych powinien być identyczny jak w wypadku dziedziczenia ustawowego.
Trybunał Konstytucyjny stwierdził jednak, że art. 8 ust. 1 ustawy wprowadza odrębną instytucję.
