[b]Tak orzekł WSA w Opolu 19 czerwca 2009 r. (I SA/Op 209/ 09).[/b]
Podatnik sprzedał towary kontrahentowi z Niemiec, stosując przy tym zerową stawkę VAT, na podstawie art. 42 ustawy o VAT. Organ I instancji stwierdził, że podatnik nie miał do tego prawa, gdyż dostawy zostały wykonane na rzecz kontrahenta, który przestał być czynnym podatnikiem VAT i w dniu transakcji nie miał prawidłowego, ważnego numeru identyfikacyjnego VAT nadanego przez państwo członkowskie. Dodatkowo organ stwierdził, że dokumentacja transakcji nie spełnia warunków, o których mowa w art. 42 ust. 4 ustawy o VAT, gdyż oświadczenie odbiorcy nie zawiera adresu, pod który faktycznie zostały przewiezione towary, oraz nie określono, jakim środkiem transportu towar został dostarczony. Wobec tego organ podatkowy uznał, że dostawę tę należało opodatkować stawką 22 proc. i wydał w tej sprawie stosowną decyzję. Podatnik odwołał się od niej, jednak została ona podtrzymana przez organ II instancji. W skardze do WSA podatnik zarzucił organom, że nie ustaliły, kiedy dokładnie nabywca został wykreślony z rejestru czynnych podatników VAT.
Ponadto podatnik nie zgodził się ze stwierdzeniami organów podatkowych, że transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy została nieprawidłowo udokumentowana. Niemiecki kontrahent zapłacił przelewem, co zdaniem podatnika jest wystarczającym dowodem zawarcia transakcji.
Sąd oddalił skargę. Podzielił stanowisko organów, że nie zostały spełnione warunki do zastosowania zerowej stawki VAT, określone w art. 42 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o VAT, zwłaszcza z uwagi na brak po stronie nabywcy właściwego i ważnego numeru identyfikacyjnego. W takiej sytuacji podatek powinien być rozliczony tak jak przy dostawie krajowej, z zastosowaniem 22 proc. stawki VAT. Nie można także mówić o naruszeniu przez organy przepisów dotyczących dokumentacji, gdyż przedstawione przez podatnika dokumenty nie spełniały ustawowych wymagań.
[i]Autorka pracuje w Zespole Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte[/i]
