Jeśli ta przesłanka jest spełniona, organy podatkowe nie mogą prowadzić egzekucji. Tak wynika z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 22 kwietnia 2008 r. (I SA/Kr 1271/07).
Celem instytucji wstrzymania wykonania decyzji podatkowej (art. 224 § 2 ordynacji podatkowej) jest tymczasowa ochrona podatnika przed wykonaniem kwestionowanej przez niego decyzji do czasu jej ostatecznej weryfikacji. Niektóre organy podatkowe błędnie uważają, że zależy to wyłącznie od ich uznania.
O ile do momentu nowelizacji art. 224 § 2 ordynacji podatkowej, która weszła w życie 1 września 2005 r., wstrzymanie wykonania decyzji podatkowej zależało de facto od woli organu podatkowego, o tyle począwszy od tej daty obowiązany jest to zrobić – z urzędu lub na wniosek – jeżeli tylko przemawia za tym ważny interes podatnika lub interes publiczny.
Pomimo wykazania ważnego interesu podatnika bądź też interesu publicznego, przemawiających zało wstrzymaniem wykonania decyzji, organy podatkowe nadal twierdzą, że jest to uznaniowe rozstrzygnięcie. Tak stało się w sprawie przedsiębiorcy, któremu urząd skarbowy określił zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych. We wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji podatnik wykazał swój ważny interes przejawiający się groźbą pozbawienia płynności finansowej oraz utraty rynku, na którym funkcjonuje jako przedsiębiorca, a nawet zagrożeniem podstaw egzystencji jego rodziny. Jednak organ podatkowy nie zgodził się na wstrzymanie. Swoistą podstawą uzasadnienia tego rozstrzygnięcia był pogląd, że w sprawie wstrzymania wykonania decyzji przysługuje mu swoboda uznania administracyjnego. To naruszenie art. 224 § 2 ordynacji podatkowej – potwierdziła je jednak izba skarbowa.
WSA uznał natomiast, że od 1 września 2005 r. organy podatkowe są zobligowane do wstrzymania wykonania decyzji w przypadku wystąpienia przesłanek ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego. Z uwagi na brak definicji tych przesłanek sąd stwierdził, że należy je rozumieć w znaczeniu potocznym oraz wynikającym z piśmiennictwa i dotychczasowego orzecznictwa. Podkreślił, że ważny interes identyfikować trzeba m.in. z obawą pozbawienia pracy przez podatnika a także jego pracowników, prawdopodobieństwem zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej w wyniku utraty płynności finansowej, możliwością pozbawienia źródła utrzymania podatnika i jego rodziny, niebezpieczeństwem utraty rynku lub też wyrządzeniem podatnikowi znacznej szkody.
