Za zaległości wobec ZUS dziesięć lat w rejestrze

Potwierdzeniem tego jest [b]sprawa, która 9 września 2009 r. znalazła się na wokandzie Sądu Najwyższego (III CZP 59/09)[/b].

Chodziło w niej o składki na ubezpieczenie społeczne pracowników, które Dariusz G. powinien jako płatnik odprowadzić za lipiec 2003 r.

[srodtytul]Egzekucje do wyboru[/srodtytul]

W myśl art. 24 ust. 2 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=AABD72111E0DDC68921A0DD586A2A7CA?id=184677]ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (DzU z 2007 r. nr 11, poz. 74 ze zm., dalej ustawa systemowa)[/link] ZUS ma do wyboru dwie drogi do przymusowego ściągnięcia zaległych składek, odsetek za zwłokę itp. należności:

- administracyjną i

- egzekucję sądową.

W wypadku Dariusza G. wybrał tę pierwszą, unormowaną w [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=41FDBDB6AB165FF2F7127F3A89813148?id=179915]ustawie z 17 czerwca 1999 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (DzU z 2005 r. nr 229, poz. 1954 ze zm.)[/link].

Zgodnie z art. 27 tej ustawy w czerwcu 2006 r. ZUS wystawił przeciwko Dariuszowi G. tytuł wykonawczy. Dokument ten jest dla wierzyciela podstawą do przymusowego ściągnięcia należności. Może on też być podstawą wniosku o wpisanie dłużnika do rejestru dłużników niewypłacalnych prowadzonego w ramach Krajowego Rejestru Sądowego (KRS).

[srodtytul]Po 30 dniach od wezwania[/srodtytul]

W myśl [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=0AC6A6227A3ED34C3EC8EA55CDEC606B?id=238358]ustawy z 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (DzU z 2007 r. nr 168, poz. 1186 ze zm.)[/link] na wniosek wierzyciela do rejestru może trafić dłużnik, który w ciągu 30 dni od wezwania go do zapłaty nie zapłacił należności stwierdzonej tytułem wykonawczym, w tym wystawionym przez wierzyciela w trybie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Taki wniosek dotyczący Dariusza G. ZUS złożył w grudniu 2008 r.

[srodtytul]Opłata sądowa...[/srodtytul]

Sąd rejestrowy – sąd pierwszej instancji, zwrócił ten wniosek z powodu braków formalnych, w tym wskutek niedołączenia do niego dowodu uiszczenia opłaty sądowej. Sąd uznał, że ZUS, jak inni wierzyciele, obowiązany jest do wniesienia opłaty stałej w kwocie 300 zł, stosownie do art. 54 pkt 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=C92673991820A515852630846B521A75?id=179014]ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (DzU nr 167, poz. 1398 ze zm.)[/link].

W myśl art. 114 ust. 4 ustawy systemowej ZUS nie ponosi opłat sądowych w zakresie prowadzonej działalności określonej w tej ustawie. W ocenie sądu pierwszej instancji wniosku, o który tu chodzi, zwolnienie to nie dotyczy, ponieważ składanie go nie wchodzi w zakres działalności prowadzonej przez ZUS. Art. 68 i 69 tej ustawy wyznaczające ten zakres takiej kompetencji mu nie przyznają. Nie przekonał sądu argument ZUS, że katalog zadań zawarty w art. 68 ust. 2 ma charakter otwarty, o czym świadczy użycie w nim zwrotu „między innymi”.

[srodtytul]...nie jest konieczna[/srodtytul]

Wskutek zażalenia ZUS na postanowienie o zwrocie wniosku sprawa trafiła do sądu drugiej instancji. Sąd ten, nie będąc pewnym słuszności stanowiska I instancji, zwrócił się z pytaniem prawnym do Sądu Najwyższego.

Odpowiedź na nie, udzielona w uchwale z 9 września 2009 r., oznacza, że według SN złożenie wniosku o wpis osoby fizycznej, będącej płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne, do rejestru dłużników niewypłacalnych mieści się w zakresie działalności ZUS określonej w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych. Stwierdził bowiem, że wniosek ten wolny jest od opłaty sądowej.