[b]Tak wynika z uchwały Sądu Najwyższego z 19 sierpnia 2009 r. (III UZP 1/09).[/b]
W analizowanej przez sąd sprawie ubezpieczona po ukończeniu 55. roku życia złożyła wniosek o ustalenie jej prawa do emerytury. Wskazała 10 kolejnych lat kalendarzowych (1996 – 2005 ) jako okres, z którego wynagrodzenie ma stanowić podstawę obliczenia jej emerytury. Na dowód załączyła takie dokumenty, z których wynikało, że do 28 maja 2005 r. pracowała. Z kolei w okresie od 2 czerwca 2005 r. do końca listopada pobierała zasiłek chorobowy, a następnie świadczenie rehabilitacyjne.
ZUS przy naliczaniu emerytury postanowił nie brać pod uwagę obu świadczeń – zasiłku chorobowego i świadczenia rehabilitacyjnego. Kobieta od tej decyzji złożyła odwołanie.
Jednak sąd okręgowy nie przyznał jej racji. Swoją decyzję argumentował tym, że zarówno zasiłek chorobowy, jak i świadczenie rehabilitacyjne były wypłacane po ustaniu ubezpieczenia społecznego. Był to okres, w którym nie pobierano składek od tych świadczeń. To natomiast powoduje, że nie mogą być wliczone do podstawy wymiaru emerytury.
Także i to orzeczenie nie zakończyło sprawy. Kobieta złożyła bowiem apelację. Sąd miał jednak wątpliwości związane z interpretacją art. 15 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.
