Tak orzekł [b]WSA we Wrocławiu, który w wyroku z 12 listopada 2009 r. (I SA/Wr 1155/09)[/b] uchylił pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną przez Izbę Skarbową w Poznaniu.
We wniosku o udzielenie tej interpretacji spółka pytała o sposób dokumentowania uzyskiwanych od kontrahentów rabatów, które przekazywane są podatnikowi przez podmiot trzeci, oraz o możliwość ujmowania ich dla celów [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=172827]VAT[/link].
Wskazała, że kupuje surowce od dostawców z innych krajów Unii Europejskiej (są to wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów za wynagrodzeniem). Zawarła umowę ze spółką X, która prowadzi w jej imieniu negocjacje z zagranicznymi dostawcami surowców, dotyczące przyznawania rabatów z tytułu zakupionych przez nią towarów. Do obowiązków spółki X należy też prognozowanie kwot wypracowanych i oczekiwanych rabatów oraz ich pobór od dostawców, kontrola statusu tych płatności oraz ich przekazywanie spółce.
Spółka otrzymać ma rabaty (wynegocjowane przez spółkę X) wprost od swoich dostawców oraz za pośrednictwem spółki X. W pierwszym przypadku rabaty dokumentowane będą fakturami korygującymi, natomiast w drugim dokumentem będzie nota kredytowa wystawiona przez spółkę X.
Pytała, czy powinna ujmować je dla celów VAT, tj. wystawiać wewnętrzną fakturę korygującą oraz pomniejszać podstawę opodatkowania i kwoty VAT w deklaracji VAT-7 i informacji podsumowującej w rozliczeniu za miesiąc, w którym otrzymała fakturę korygującą lub notę kredytową.
