Kiedy dokumentować transakcje z udziałowcem

Limit ten dotyczy sumy wynagrodzenia, a nie poszczególnych świadczeń.

[b]Tak wynika z dwóch wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 17 maja 2010 r. (sygn. III SA/Wa 2132/09, 2133/09).[/b]

Sprawy były wynikiem dwóch wniosków o interpretację dotyczących tej samej transakcji (jeden złożyła spółka wykonująca usługi, a drugi ich nabywca). Z pytań wynika, że spółki zamierzają podpisać z udziałowcem umowę o współpracy. Jedna z nich będzie świadczyć m.in. usługi: obsługi kadrowej, doradztwa finansowego i marketingu. Za każdą określono odrębne wynagrodzenie. Ma ona także nabywać na rzecz wnioskodawcy usługi od podmiotów trzecich (np. obsługi księgowej i telekomunikacyjne). Koszty te będą refakturowane na wnioskodawcę.

[srodtytul]Pytania do ministra[/srodtytul]

Spółki zadały takie same pytania. Po pierwsze, [b]jak należy liczyć limit 30 tys. euro wskazany w art. 9a ust. 2 ustawy o CIT? Czy odnosi się on do każdego świadczenia (dla którego ustalono odrębną cenę) czy też do sumy wynagrodzeń?[/b]

Po drugie, wnioskodawcy chcieli wiedzieć, [b]czy refakturowanie przez udziałowca na rzecz spółki usług nabywanych od firm zewnętrznych jest transakcją, o której mowa w art. 9a ustawy o CIT (czyli czy operacji tych dotyczy obowiązek sporządzenia dokumentacji cen transakcyjnych)[/b].

Zdaniem wnioskodawców limit 30 tys. euro odnosi się do poszczególnych świadczeń, za które ustalono odrębne wynagrodzenie. Wskazali oni na pismo Urzędu Skarbowego w Warszawie z 11 grudnia 2006 r. (nr 1472/ROP1/423-301/06 /DP). Wynika z niego, że pod pojęciem transakcji należy rozumieć umowę zawartą z tym samym partnerem, której przedmiotem są dobra i usługi objęte jedną ceną.

Powołali się też na interpretację Izby Skarbowej w Poznaniu z 24 grudnia 2008 r. (nr ILPB3/423-637/08-2/HS). Wskazano w niej, że jeśli podatnik zawiera kilka transakcji z tym samym podmiotem powiązanym, ale dotyczą one różnych świadczeń, dla których określono różne ceny, to wartość tych poszczególnych świadczeń nie podlega zsumowaniu.

Ponadto wnioskodawcy uważają, że art. 9a ustawy o CIT nie obejmuje refakturowania usług. To dlatego, że dokumentowanie takiej operacji oparte jest na fikcji, że podmiot wystawiający fakturę jest rzeczywistym wykonawcą usługi. Jest ona jednak przyjęta wyłącznie dla celów rozliczenia VAT i nie odnosi się do ustawy o CIT.

[srodtytul]Sąd popiera fiskusa[/srodtytul]

Izba skarbowa nie zgodziła się z taką wykładnią przepisów. Powołała się na literalną definicję transakcji. Wynika z niej, że jest to operacja handlowa dotycząca kupna lub sprzedaży towarów albo usług. Oznacza to, że przy analizie, czy wystąpiły przesłanki zobowiązujące do sporządzenia dokumentacji, powinno się brać pod uwagę łączną wartość umowy.

Według izby takie rozumienie pojęcia „transakcja” przesądza i o tym, że art. 9a ustawy o CIT dotyczy także refakturowania. Jest to bowiem odsprzedaż zakupionych usług po kosztach.

WSA w Warszawie zgodził się ze stanowiskiem izby. Przyznał, że [b]literalne brzmienie przepisów nie jest jednoznaczne. Wykładnia celowościowa przemawia jednak za interpretacją dokonaną przez fiskusa. Inaczej łatwo byłoby obejść przepisy o obowiązku dokumentacji transakcji z podmiotami powiązanymi. Wystarczyłoby podzielić umowy na wiele drobnych świadczeń i ustalić za nie odrębne wynagrodzenie[/b].

Ze sposobu sformułowania art. 9a ustawy o CIT nie wynika także, że nie obejmuje on czynności wykonywanych bez naliczania marży, refakturowanych.

[ramka][b]Decyduje kwota wynagrodzenia[/b]

Obowiązek dokumentowania transakcji z podmiotami powiązanymi obejmuje operacje, w których łączna kwota wynikająca z umowy lub też rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

[b]100 tys. euro[/b] – jeżeli wartość transakcji nie przekracza 20 proc. kapitału zakładowego, albo