20 lat Warszawa zwodziła spadkobiercę

K.P. stara się od dwudziestu lat o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego do gruntu, który został odebrany jej rodzinie na podstawie tzw. [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=85073]dekretu Bieruta[/link].

Prezydent Warszawy nie rozpoznał jej wniosku z grudnia 1990 r. Ponowiła go więc we wrześniu 2000 r. W międzyczasie, w 2003 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie wyznaczyło prezydentowi nieodwołalny termin – do dnia 31 stycznia 2004 r. – żeby rozpatrzył podanie dotyczące ustanowienia prawa użytkowania wieczystego do tej nieruchomości. Mimo upływu wyznaczonego terminu prezydent nadal nie rozpatrywał wniosku.

W końcu, po licznych i nieskutecznych monitach, K.P. wystąpiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ze skargą na bezczynność prezydenta Warszawy.

Prezydent, broniąc się, poinformował, że nieruchomość o której mowa, znajduje się we władaniu Okręgowego Zarządu Polskiego Związku Działkowców i dopiero po otrzymaniu od działkowców stosownych wyjaśnień, ewentualnie dokumentów, zostaną podjęte dalsze czynności, żeby rozpoznać wniosek.

Nie czekając na to [b]Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 15 czerwca 2010 r (sygn. I SAB/Wa 53/10) uznał skargę K.P. na bezczynność prezydenta za zasadną.[/b]

[b]Nakazał prezydentowi miasta wydać decyzję dotyczącą tego wniosku w ciągu dwóch miesięcy.[/b]

Sąd stwierdził, że prezydent nie wywiązuje się z ustawowych obowiązków, wynikających choćby z art. 12 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=11F1ED672DE2CD834E9C58C75F355D28?id=133093]kodeksu postępowania administracyjnego[/link], który wyraźnie mówi, że organy administracji publicznej powinny działać w sprawie wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia. W tej sprawie prezydent nie wydał żadnej decyzji. Dodatkowo nie dokładał należytych starań, aby dokładnie wyjaśnić stan faktyczny, a wszystkie czynności były dotychczas podejmowane z opóźnieniem. Zwłoka w wydaniu decyzji jest więc zawiniona wyłącznie przez urząd.

[ramka]

[srodtytul]Historia jednego wniosku[/srodtytul]

[b]1949 r.[/b]

W marcu 1949 r. N. i B.O. składają wniosek o przyznanie w trybie art. 7 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=85073]dekretu z 26 października 1945 o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279 ze zm.)[/link] prawa własności czasowej do odebranej im nieruchomości.

[b]1990 r.[/b]

W grudniu 1990 r. K.P., spadkobierczyni N. i B.O. wnosi o zwrot działki, przejętej przez ówczesny Zarząd Nieruchomości Miejskich i wnioskuje o przyznanie jej utraconego prawa własności, ewentualnie o uzyskanie działki zastępczej lub odszkodowanie.

[b]2000 r.[/b]

We wrześniu 2000 r., ponawia wniosek i zwraca się o wszczęcie postępowania administracyjnego w sprawie przyznania jej prawa do wieczystej dzierżawy nieruchomości, zgodnie z wnioskiem N. i B.O. z 1949 r.

[b]2002 r.[/b]

We wrześniu 2002 r. K.P. zwraca się do Wydziału Geodezji i Nieruchomości o niezwłoczne rozpoznanie wniosku o przyznanie jej prawa do użytkowania wieczystego nieruchomości.

[b]2003 r.[/b]

Jako że sprawa nie została rozpatrzona, w marcu 2003 r. K.P. wnosi zażalenie na niezałatwienie sprawy w ustawowym terminie wraz z prośbą o wyznaczenie terminu do jej załatwienia.

W grudniu 2003 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze uznaje jej zażalenie za uzasadnione i zobowiązuje prezydenta do rozpoznania sprawy w terminie do 31 stycznia 2004 r.

[b]2004 r.[/b]

W styczniu 2004 r. prezydent zawiesza z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie rozpatrzenia wniosku z marca 1949 r. złożonego przez B. i N.O., do czasu uchwalenia przez Radę Miasta Warszawy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru obejmującego tę nieruchomość.

K.P. się odwołuje. W kwietniu 2004 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie uchyla postanowienie prezydenta.

[b]2005 r.[/b]

Decyzję SKO skarży prezydent. Jednak Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 11 sierpnia 2004 r. (sygn. akt I SA/Wa 1002/04) odrzuca jego skargę. Także Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 27 czerwca 2005 r., (sygn. akt OSK 1555/04) oddala skargę kasacyjną prezydenta od tego orzeczenia.

[b] 2006 – 2008 r.[/b]

W związku z dalszym nierozpoznaniem wniosku o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego, K.P. wnosi kolejne zażalenia na niezałatwienie sprawy (we wrześniu 2006 r., w listopadzie 2006 r., w maju 2008 r. i w czerwcu 2008 r.).