Przyczynę uchybienia terminowi trzeba uprawdopodobnić

[b]Tak postanowił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 5 lipca 2010 r., I SA/Gl 178/09 [/b]

[srodtytul] Jaki jest problem[/srodtytul]

Pismem wezwano skarżącego do uzupełnienia braku formalnego skargi poprzez wskazanie wartości przedmiotu zaskarżenia w terminie siedmiu dni pod rygorem odrzucenia skargi. Przesyłka zawierająca to wezwanie została zwrócona nadawcy z adnotacjami, z których wynika, że uległa ona uszkodzeniu oraz że mimo dwukrotnego awizowania nie była podjęta w terminie.

Sąd odrzucił więc skargę z powodu nieuzupełnienia jej braku formalnego, przyjmując, że wezwanie zostało skutecznie doręczone.

Skarżący wniósł o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi. Stwierdził, że nie otrzymał ani wezwania, ani związanego z nim awiza. Jako jedną z możliwych przyczyn tego stanu wskazał schorzenia psychiatryczne swojej małżonki, która stale przebywa w jego miejscu zamieszkania, podkreślając, iż „istnieje uzasadnione podejrzenie i obawa, że przesyłki nie przyjęła lub zagubiła awizo”.

Do wniosku załączono uwierzytelniony odpis zaświadczenia wystawionego przez lekarza psychiatrę.

[srodtytul]Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]

WSA przypomniał, że [b]jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu[/b]. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, uprawdopodobniając okoliczności wskazujące na brak winy w tym uchybieniu.

Skarżący, wnosząc o przywrócenie terminu, zachował termin siedmiodniowy. Przywołana we wniosku przyczyna uchybienia terminowi, czyli nieświadomość obowiązku uzupełnienia braku formalnego skargi stanowiąca skutek nieotrzymania wezwania wystosowanego w tym zakresie, ustała z chwilą doręczenia postanowienia o odrzuceniu skargi. Wtedy skarżący niewątpliwie mógł się dowiedzieć, że wezwanie to zostało do niego wystosowane.

W ocenie sądu [b]skarżący bez swojej winy nie dowiedział się o wezwaniu do usunięcia braków formalnych skargi, nie otrzymując zawiadomień o pozostawieniu przesyłki zawierającej to wezwanie w urzędzie pocztowym[/b]. Na rzecz takiej wersji zdarzeń przemawia wzgląd na sposób, w jaki doręczano odpis postanowienia o odrzuceniu skargi z uwagi na niewykonanie wezwania, który dowodzi, że doręczyciel korespondencji w badanym okresie w miejscu zamieszkania skarżącego funkcjonował wadliwie.

Rażącym naruszeniem wszelkich reguł obowiązujących w tym zakresie jest okoliczność, że w świetle dokumentów pocztowych ta sama przesyłka miała być wydana małżonce skarżącego oraz osobie niebędącej nawet adresatem.