Kiedy zwrócona nadwyżka VAT jest przychodem

[b]Tak orzekł WSA w Gliwicach 27 lipca 2010 r. (I SA/Gl 359/10).[/b]

Spółka nie odliczała VAT naliczonego nad należnym. Gdy po czasie zorientowała się w niekorzystnej dla siebie praktyce, skorygowała właściwe deklaracje VAT, wykazując nadwyżkę VAT naliczonego nad należnym do zwrotu. Skierowała też do organu podatkowego pytanie: czy po dokonaniu korekty VAT powinna również skorygować uprzednio złożone deklaracje na podatek CIT, czy też powinna na bieżąco zaliczyć skorygowany VAT do przychodów?

Jej zdaniem prawidłowe jest stanowisko drugie, bowiem przemawia za tym treść art. 12 ust. 1 pkt 4f [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=3EC0892953EAF58605FEE453B6E7CBF6?id=115893]ustawy o CIT[/link] a także [b]wyrok ETS z 22 grudnia 2008 r. w sprawie Magoora (C-414/07)[/b]. Spółka powołała się również na art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o CIT, zgodnie z którym do przychodów nie kwalifikuje się zwróconych podatków, niezaliczonych do kosztów podatkowych. A contrario, w razie zakwalifikowania podatków do kosztów, po zwróceniu powinny być one zaliczone do kategorii przychodów.

Organ nie podzielił stanowiska spółki. Powołał się na ogólną regułę, z której wynika, że co do zasady do kosztów nie zalicza się podatku VAT. Wyjątek zachodzi w sytuacji, gdy podatek nie może być odliczony i zwrócony podatnikowi. Spółka miała do tego prawo, jednak z niego nie skorzystała.

Sąd uchylił interpretację. Stwierdził, że organ nie przyjął właściwej wykładni wszystkich istotnych w sprawie przepisów. Powinien zbadać relację między art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a i art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy o CIT. Organ słusznie określił, w jakich przypadkach podatnikowi przysługuje możliwość zaliczenia podatku naliczonego do kosztów, jednak pominął uregulowanie z art. 12 ust. 1 pkt 4f.

Zgodnie z tym przepisem przychodem w razie zwrotu VAT jest podatek naliczony w części, w której został on uprzednio zaliczony do kosztów podatkowych.

[i]Autor jest członkiem Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte[/i]

[ramka][b]Komentuje Joanna Zawiejska-Rataj, menedżer w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Poznaniu):[/b]

Z wyrokiem tym trudno się zgodzić. W myśl art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy o CIT w przypadku obniżenia lub zwrotu podatku VAT przychodem jest naliczony podatek od towarów i usług w części, w której uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Przepis ten pozwala na uniknięcie korekty kosztów uzyskania przychodu, która wiązałaby się co do zasady z koniecznością uiszczenia stosownych odsetek.

Należy mieć na uwadze, że w ustawie o CIT wyraźnie zostały wskazane sytuacje, kiedy naliczony podatek VAT może być kosztem uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT). Może jedną z nich jest taka, gdy podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia. Katalog ten nie obejmuje zatem przypadku, gdy podatnikowi prawo do odliczenia przysługiwało, ale on z niego nie skorzystał.

Organy podatkowe przyjęły, że art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy o CIT może mieć zastosowanie wyłącznie wtedy, gdy uprzednie zaliczenie VAT do kosztów uzyskania przychodów było zgodne z przepisami ustawy o CIT. W innych przypadkach konieczne jest odpowiednie skorygowanie kosztów uzyskania przychodów. Stanowisko takie prezentowane jest również w innych interpretacjach indywidualnych[b] (np. Izby Skarbowej w Warszawie z 18 października 2007 r., IP-PB3-423-82/07-02/AJ)[/b] a także szeroko w doktrynie.